Draupnir - 01.05.1903, Side 111

DRAUPNÍR.
143
til samræða mannanna, sem riðu á undan vöktu
athygli hans. Þorleifur var vel búinn og reið
ljómandi fallegum gæðingi og reiðtygin voru
að því skapi kostuleg. Hann var og ásjálegt
ungmenni, kringluleitur með gulbjart hár og blá
augu. Svipur hans var glaðlegur og bar með
sér, að hann hafði að eins þekkt eina hlið á
lífinu, þá sem sé, að gleðjast og njóta.
Hinn var nokkuð eldri, á að geta tuttugu
og fimm ára, lotinn í herðum og leit fremur
öldungslega og stillilega út. Þorleifur hvatti nú
sporið til að geta riðið samhliða honum og sagði:
„Eg reið svona skyndilega fram á þig, Sig-
urður, til þess að hafa tíma til að spyrja þig
tíðinda úr Hjaltadalnum. Þú ert nýkominn það-
anf" „Já, það er ég, en þaðan eru fá önnur
tíðindi en þau, sem allir vita, að Gottskálk prest-
ur Nikulásson er nú sem óðast að búast til ut-
anferðar eftir biskupsvígslu, og ráðsmenn stað-
arins sátu einlægt með honum á ráðstefnu um
eignir staðarins, sem þeir eiga að varðveita þar
til hann kemur aftur, en raunar hafa þeir ekki
meiri vanda á höndum en ábótar og prestar
stiftisins. Og víst er um það, að þeir eru ekki
vel fróðir um landskuldir og leigur staðarjarð-
anna, því þeir urðu að blaða í ótal skjölum og
ritum, áður en þeir gátu frætt mig um, hvað
mikið ég ætti að borga eftir þær stólsjarðir, sem
mér var falið að greiða iandskuld og skyldur