Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 112

DRAÚPNIR.
144
af". „Það er víst ekki allra meðfæri", sagði
Þorleifur, „að sjá um allar þær jarðir og eignir,
sem Ólafur biskup hefir hrúgað saman. Skyldi
ekkert hafa orðið reimt á staðnum um það leyti,
sem hann dó f Mér finnst svo eðlilegt, að sá,
sem sækir eftir auðnum með réttu og röngu,
eins og hann gerði, hljóti að hafa fest hjartað
við hann". Sigurður — - lestarmaðurinn—brosti
og sagði: „Þeim þykir fleirum gaman að reit-
unum en honum; furðu fast sækir Grímur fað-
ir þinn eftir arfi Ingibjargar Þorvaldsdóttur. —
En svo ég svari þér upp á spurningu þína, —
því þú ert enn of ungur til að þreyta huga þinn
yfir örfum, þótt þú að líkindum verðir eftir fá-
ein ár einn af mestu auðmönnum í Eyjafirði —
þá talar vinnufólkið á Hólum mikið í kyrþey
um, að andi biskups hafi undir eins og hann
var laus við líkamann farið að skyggnast um
reitur sínar, þó hann væri búinn að ráðstafa
þeim í lifanda lífi. Það þóttist heyra þrusk og
háreysti inni í svefnstofu hans og víðar um næt-
ur, þegar allt var orðið kyrt á staðnum". Þor-
leifur hló og sagði:
„Andi hans hefir átt einhverju óráðstafað,
en þú, Sigurður, sem ert bæði eldri en ég og
ert þar til skáld og vitur maður, segðu mér nú
skoðun þína um atferli klerkanna og biskup-
anna. Heldur þú að þeir standi í nánara sam-
bandi við Guð og helga menn en aðrir, þar sem