Draupnir - 01.05.1903, Side 115

DRAUPNIR.
147
orð hinna látnu góðu manna, og um, hvað heppi-
legt væri fyrir biskupana að vera mildir, svo
þeir ættu sér góða vini og yrðu ekki hataðir.
Hann fór að rifja upp fyrir sér hvert þeirra orð,
og dæma um, hvort þau væru á rökum byggð
eftir þeim athugasemdum og upplýsingum, sem
þeir höfðu rætt um. Þeir töluðu um Ólaf bisk-
up. Jón hafði ekki einungis séð hann á Þverá,
heldur hafði hann, þessi grimmhjartaði maður
klappað á kollinn á honum og sagt, að hann
væri gervilegur drengur, og hann fór nú að virða
hann fyrir sér í huganum, biskupssetrið og allt
það, sem því fylgdi, eftir þeim skilningskrafti,
sem æska hans gaf honum kost á. „Allir lutu
biskupi", hugsaði hann, „boði hans og banni —
það sögðu þeir, en hversu sæll hlýtur ekki sá
maður að vera, sem hafði þetta vald yfir mönn-
unum og þar af leiðandi ógrynni auðs. Jú, það
var girnilegt", hugsaði hann. „En Ólafur bisk-
up var hataður, það sögðu þeir sömuleiðis, en
sá sem er hataður getur ekki verið sæll, þótt
hann sé ríkur". Það þóttist hann skilja. Og
hann fór að velta því fyrir sér, hvort ekki mætti
komast hjá því, og halda völdum og virðingu
eigi að síður. Jú, það væri fólgið í því, að slaka
til í því smáa og draga um leið til sín það stóra.
Því þannig færi Einar ábóti að, þegar hann væri
að veiða silung í ánni, þá léti hann oft silung-
ana draga netið til sín á meðan þeir væru að