Draupnir - 01.05.1903, Side 117

DRAUPNIR.
149
kallaði til þeirra : „Nú er ferðinni Jokið í ykk-
ar félagsskap, ég þakka ykkur fyrir skemmtun-
ina". Þeir horfðu hver framan í annan. „Strák-
skrattinn hefir þá heyrt til okkar", sagði Þor-
leifur, tók upp hjá sér pening og kastaði tiljóns,
því hann sá að hann var illa búinn og fátæk-
legur. Jón Arason hóf peninginn á loft og kast-
aði honum á kinnina á Þorleifi með þessum um-
mælum: „Sá sem er metinn eins og hundur,
sendir gjafaranum beinið aftur. Eg bað þig um
reiðslu en ekki ölmusu". Svo tók hann undir
sig stökk og hvarf sjónum þeirra. „Hvaðadjöf-
ulsgikkur var þetta?" spurði Þorleifur og greip
hendi fyrir augað, „Guð og hinn heilagi Martín-
us náði ungdóminn hérna í Eyjafirði, hann vex
upp djöflinum til þjónustu". Sigurður veltist um
af hlátri og sagði: „Það var unglingur hérna
úr nágrenninu". Svo héldu þeir leiðar sinnar,
þar til Þorleifur rauf félagsskapinn og hélt heim
til sín.
Draumar Elínar.
Hjartað ristir harmaljár,
hundrað undir blæða mér,
ný og gömul svöðu sár
svíða og innri máttur þver.
Þegar Elín hafði fylgt Málmfríði til dyranna,
fór hún að skyggnast um ferðir Jóns sonar síns,
því hún hélt að hann hefði verið að gera að