Draupnir - 01.05.1903, Síða 122

DRAUPNIR.
154
lega fengið; það get eg borið um, því hann hef-
ur svo margt unnið á klaustrinu". „Jú, ábóti
sæll! Það segið þér satt, að hann hefur verks-
vit, en hann er óhæfilegur til að annast um lífs-
nauðþurftirnar eins og þarf að gera daglega, því
þegar í óefni er komið er hann svo áræðinn, að
hann vílar ekki fyrir sér að rjúka í kúna eða
kindurnar og skera þær niður, án þess að at-
huga, hver eftirköstin verða" ; hún þagnaði og
blés mæðilega, en ábóti brosti og sagði:
„Hann er ungur ofurhugi, en þar skjátlast
þér, þar sem þú segir, að hann kunni ekkert,
því hann er búinn að nema svo mikið f and-
legum fræðum að margur prestur — í það minnsta
nú um stundir, — er lakara undirbúinn en hann,
þótt ungur sé, og er því hægra við að bæta,
því mig uggir, að eðli hans hneigist helzt til
prestslegra sýslana".
„Elín Iygndi þá aftur augunum og lét höf-
uðið hníga niður á bringuna eins og hún myndi
eftir einhverju, sem olli henni bæði sorgar og
gleði — og þó meira sorgar.
„Hvað ertu að hugsa um“, spurði ábóti.
„Gamla drauma, sem orð yðar rifjuðu upp í
huga mínum", svaraði hún.
„Segðu mér þá, Elín ! því heilög ritning talar
um drauma og vitranir; sérstaklega sá þó Daníel
spámaður vitranir, sem ókomni tíminn bæði leiddi
og mun leiða í ljós, því að þær tákna óorðna