Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 128

i6o DRAUPNIR.
hefir fækkað svo hér í Eyjafirði, að til vandræða
horfir, og ég skal fyrir alvöru fara að venjajón
við prestsstörfin, auðvitað verð ég fyrst að hafa
hann til þess, sem er minna vandasamt, stökkva á
þá sjúku vígðu vatni, lesa bænir fyrir hinum deyj-
andi og þess konar", og hann sagði við Elínu:
„Uppfrá þessari stundu máttu ætla mér, að
koma Jóni Arasyni til manns, því það er gott
mannsefni í honum". Vafði hann þá að sér
munkakápunni, stóð upp, kvaddi Elínu og gekk
aftur með alvarlegum hugleiðingum heim að
klaustrinu.
Nú fyrst vaknaði Elín til fullrar meðvitund-
ar. Einar ábóti Benediktsson ætlaði að takajón
son hennar að sér, það var annað mál. Nú
máttu röksemdaleiðslur Ara heitins bónda henn-
ar fjúka út í veður og vind, og fyrst hún gat
ekki orðið háttstandandi manns eiginkona, var
eins gott að vera móðir báttstandandi manns,
fyrst hinir mektugu vildu hjálpa henni til þess,
og metnaðarfýsn hennar, sem hafði legið í dvala,
en var ekki dauð, reis nú í endurnýjaðri mynd
upp úr rústum sínum, eins og fuglinn Fönix upp
af ösku sinni.
Hún gekk gleðidrukkin heim til sín yfir
barnsláni sínu, og einsetti sér, að skrifta fyrir
prestinum sínum hið allra fyrsta og taka- nýja
stefnu í lífinu.