Draupnir - 01.05.1903, Síða 140
172
DRAUPNIR.
ingu, og það var líka svo, því meðan pestin
geysaði fórust allir helgisiðir manna fyrir.
„Verði skrúðgöngurnar þínar margar líkar
þessari í lífinu, þá verða þær nokkuð á annan
hátt, en tíðkanlegt er“, sagði hún. „Svonaskulu
mínar verða, og geti ég ekki notað fæturnar,
þá nota ég höndurnar og stundum hvorttveggja".
Elín hló kuldahlátur og sagði: „Þig vantaði
prestinn við skrúðgönguna". „Seppi fylgdi mér“.
„Skammastu þín! Þú guðlastar!" „Eru þá ekki
prestarnir seppar biskupanna? Hlaupa þeir ekki
margt gönuskeiðið á eftir þeim?" Elín fór að
hugsa sig um, og fann að hann sagði satt, því
Ólafur biskup lagði mörg þau verk fyrir presta
sína, bæði bannsetningar, njósnanir og annað,
sem bæði hún og aðrir dæmdu í huga sínum
ósamboðið stöðu þeirra, þótt enginn þyrði að
kveða upp úr með það, nema í heimahúsum.
„En betri er belgur hjá en barn", hugsaði hún
með sér. „En hví er Móalingur hér?" spurði
hún. „Mér var gefinn hann", og svo sagði hann
henni hvernig það bar að.
„Það hefirþá margtbreytzt til hagnaðar fyr-
ir okkur í gærdag, sonur minn", sagði Elín, um
leið og hútl sagði honum það, sem henni og
Einari .ábóta Benediktssyni fór í millum, og að
upp frá þessu myndi hann hafa skamma dvöl
heima hjá sér. Þau féllust þá í faðmlög yfir
breytingu lukkunnar, og lofuðu og þökkuðu sankti