Draupnir - 01.05.1903, Side 147

DRAUPNIR.
179
fitja upp á því að nýju, og vill nú ná í jarð-
arpart Óla Bjarnasonar fyrir legstað föður hans.
Ætli hann sér að byrja aftur á Hvassafellsmál-
inu, þá kemst allt Norðurland í bál og brand,
því menn hafa vaknað til fullrar meðvitundar í
millibilsástandinu<\ Ábóti hristi sorgmæddur
höfuðið. „Enhvað stoðar að tala um það? Eg
verð að gera eins og hann skipar mér, annars
koma bannsetningar og kárínur, og ekkert vinnst
við mótþróann. Vér ábótar og klerkar erum
fjötraðir á höndum og fótum undir vilja yfir-
boðara okkar — já, erum miklu ver komnir en
bændurnir, því ef þeir lifa ráðvandlega og borga
refjalaust álög sín, þá eru þeir andlega frjálsir,
því hver getur í raun réttri þröngvað andanum?
En vér! Vér verðum að lúka því dómsatkvæði
á hvert mál, sem biskup heimtar af okkur, hvort
sem vér erum því samþykkir eða ekki. Það er
enginn jarðneskur dómstóll til, sem myndi vægja
oss, ef vér brygðumst undan. En það er ann-
að, sem biskup skrifar mér um. Hann vill fá
einhvern hæfileikamann, leikan eða lærðan sér
til aðstoðar, en ég hef engan sem er líklegri til
að geta leyst það verk af hendi en Jón Arason,
en hann má ég helzt ekki missa, en bæn bisk-
ups er boð".
Ábóti stóð upp og gekk inn í munkastof-
una, en munkarnir voru allir gengnir til svefns
— allir nema Jón Arason. Hann sat þar ein-
12