Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 152

DRAUPNIR.
Í84
gott og göfugt, en sneiddu þig, eins mikið og
þú getur, hjá Iöstum hans og grimmd. Eg hygg
að í hans þjónustu sómi þér vel að minnast
þessara orða Jesú : „Verið slægir sem höggormar,
en þó einfaldir sem dúfur". Eg ítreka þetta
því við þig, af því að ég veit að í eðli þínu ríkir
drottnunargjarn og metnaðarsjúkur andi, temdu
hann á meðan hann er ungur og bljúgur, og
verði þér, sem ég hugsa, metnaðar og frama
auðið, þá farðu ekki að grimmdaræði þeirra
frænda, Ólafs og Gottskálks, því þér mun skilj-
ast það, þú er svo vitur, að það er ekki allt rétt
fyrir Guði, sem þeir vinna í skjóli kirkjunnar og
trúarbragðanna. Varðveittu góða meðvitund,
og þá mun þér vel farnast". Það var eins og
Einar ábóti Benediktsson væri að kveðja son
sinn í síðasta sinni. Svo viðkvæmur var hann,
að honum lá við að tárfella. Hann hafði líka
verið Jóns önnur hönd síðan hann kom þangað
í nágrennið og varð ábóti á Þverá, og þó hann
væri dagfarsgóður og stilltur, þá var hann mik-
ill tilfinningamaður. Jón Arason horfði hálffor-
viða framan í ábóta, því hann hafði aldrei fyr
séð hann svona klökkan í anda. Það var svo
sem auðséð, að hann þekkti meira af því illa í
lífinu, en hann hafði orð á við hann. Og til
hvers er líka að tala um þesskonar við æsku-
manninn, sem er svo tamt að skoða flest við
töfraljós vonarinnar.