Draupnir - 01.05.1903, Page 155
Samsærið.
Á öðru ári liins Olympiskn tímabils (415 f. Kr.).
EÐAN á þessari kvalafullubið stóð, báru
jafnvel hinirhraustustu menn sighörmu-
lega.
Það var ekki óeðlilegt, að þeim brygði
illa við, sem voru þessu kunnugir, þegar neyð-
arópið, eins og nú átti sér stað, heyrðist berg-
málað frá steinklefunum1). Jafnvel Myrmax vakn-
aði upp af dvala sínum, og hrækti þrisvar sinn-
um á brjóstið á sér, til að bæja frá sér allri ó-
hamingju, og hann sagði við húsbónda sinn:
„Ger þú eins og ég geri, bægðu því illa
frá þér“. Hipyllos fór að greiðka sporið og
sagði:
„Ég er ekki hræddur við neitt, og ég megna
1) Nú er nærri því suðvesturhluti Aþenuborgar
óbyggður; hinn forni hamrastaður samanstendur af
meslu mergð af neðanjarðar klefum (Underjordiske
Rum]. Á einnm stað við austurræturnar á Museion
eru 3 dyr. Sá klefinn, sem liggur í miðið, er dálítið
skemmdur; klefarnir eru allt að því 10—11 feta langir;
kringlótt pípa (Bröndlignende Luftcanal) stendur í sam-
bandi við lægri göng, — þessir bjargklefar heita ennþá
Sókratesarfangelsi, og eru kallaðar þannig af hinni nú-
lifandi kynslóð.