Draupnir - 01.05.1903, Qupperneq 156

i88
DRAUPNIR.
ekki að hjálpa þeim, sem dæmdir eru til dauða“.
Andlitssvipur hans varð um leið svo alvarlegur,
að það varð auðséð, að hann hafði séð og heyrt
margt, þótt hann væri ungur að aldri. Chære-
tades faðir Hipyllosar var fjárhaldsmaður mun-
aðarlausra barna. Hann var orðinn gamall, þeg-
ar hann missti konuna sína, móður Hipyllosar.
Eftir hinn algenga stutta sorgartíma 30 daga
giftist hann aftur ungri ekkju, sem hét Kleobule,
sem var nafnfræg fyrir fríðleika, en fékk að öðru
leyti slæmt orð. Naumlega hálfu ári seinna var
hán orðuð af ungum manni frá bænum Karyæ,
sem dvaldi þar eins og gestur í húsinu. Þræl-
arnir sögðu Hipyllos frá þessu, og honum gramd-
ist þetta svo mjög, að hann ásakaði stjúpu sína
fyrir það, en hún kallaði alla guði til vitnis um,
að hún yrði fyrir rangri sök, og var svo yfir-
máta fögur í þessu grátæði sínu, að Hipyllos
efaði sannsögli þrælanna. En eftir að gesturinn
var farinn úr húsinu, urðu ástaratlotin, sem hún
leyfði sér að sýna stjúpsyni sínum meiri, en
sæmilegt var, einkanlega þegar hann kom heim
frá skrúðgöngunni við hina stóru Panathenesar-
hátíð, sem haldin var í Aþenuborg til heiðurs
við Aþenu verndargyðju borgarinnar — í há-
tíðaskrúða sínum með blómsveig um höfuðið,
þá hljóp hún á móti honum, vafði hann upp að
sér og nefndi hann sinn unga Hipollytes, sinn
unga Theseus. Hann hratt henni þá svo hart