Menntamál - 01.12.1938, Qupperneq 35

MENNTAMÁL
97
Ef leitað er eí'lir orsökum, kemur í Jjós, að aðstaða
kennarans við réttritunarkennsluna er miklu erfiðari en
A'ið aðrar námsgreinir. Hann liefur lítinn eða engan liand-
liægan bókakost við að stvðjast, námsefnið er svo víðtækt
að heita má ótæmandi, ritliáttur viða mjög frábrugðinn
framburði og orðaforði barna af skornum skammti.
Kennarinn veit I. d. ekki, Jive mörg orð er sanngjarnt
að ætlasl til, að börnin kunni að sltrifa rétt við lok skóla-
tímans. Hann veit ekki, ó livaða orðum æfingar i stafsetn-
ingu bjá yngstu börnunum ættu að byrja, eða livað með-
albarn, t. d. í ,3. bekk, ætli að geta stalsett mörg orð rétt
að loknu námsári, og Jiann liefur lilla eða mjög óljósa
bugmynd um, livaða orð það ættu lielzt að vera. Orðaforð-
iim, sem lil æfinga er valinn, er tekinn al' bandabófi eða
eftir Jauslegu mati kennarans sjálfs.
AIIl þetta og margt fleira veldur því, að kennslan blýtur
að verða reiluil og ómarkviss.
Sum jiessara atriða, sem nefnd liafa verið og erfiðleik-
um valda við ltennsluna, eru þannig vaxin, að ekki verður
xim þokað, en ó öðruni mætti ráða all-verulega bót.
í ýmsum löndum Iiafa farið fram atbyglisverðar til-
raunir, sem stefna i þá ált að létta starf kennarahs og gera
kennsluna markvissari en áður var. Skal nú vikið lítið eitt
að þeim rannsóknum.
Fvrir rúmum 20 árum beindist ábugi ameriskra skóla-
manna fyrir alvöru að því að rannsaka, bvað bægt væri
að gera í þágu stafsetningarkennslunnar, svo að starfið
yrði markvissara og betri árangur næðist. Það var ljóst í
uppbafi, að ókleift var í almennum barnaskólum að kenna
að stafsetja rétt öll orð másins, til þess var fjölbreytni
]>ess of mikill og tíminn of naumur. Varð ])á fvrst fyrir sú
spurning, bvaða orð ætti fyrst og fremst að leggja áberzlu
á í barnaskólunum. Svarið varð á þá leið, að þau orð, sem
almennt væru mest notuð í daglegu lífi, væri bverju barni
nauðsvnlegast að kunna að stafsetja. En bvernig átli að
7