Menntamál - 01.12.1949, Qupperneq 21

MENNTAMÁL
143
enn fremur var stofnaður kór. Þegar skólinn hafði eignazt
rafmagnsbrennsluofn, þótti sjálfsagt, að hafin væri leir-
kerasmíð í tómstundavinnu. Börnin mótuðu leirinn,
renndu skálarnar í rennibekk og skreyttu þær, og að því
búnu voru þær brenndar í ofninum. Eins og að líkum læt-
ur, var þessi iðja geysi-vinsæl, og árangurinn af vinnu
barnanna sýndi, að hún hentaði vel þessum tilgangi. Sömu-
leiðis reyndust smíðarnar ágætlega sem tómstundavinna
handa stúlkum. Smíðakennarinn hafði ætlað stúlkunum
miklu minni verkefni en drengjunum. En honum varð
ekki kápan úr því klæðinu. Stúlkurnar vildu smíða allt hið
sama og drengirnir. Árangurinn varð furðanlega góður.
Þær unnu fullt svo vel og drengirnir, af meiri gætni, og
þeim fóru verkfærin betur í hendi. Ég verð að geta þess,
að skólinn hefur eignazt nýtízkusmíðastofur með nokkur-
um litlum vinnuvélum, og það leið ekki á löngu, þangað til
stúlkurnar þeyttu rennihjólin svo, að spænirnir þyrluðust
eins og skollinn væri á fellibylur. Aðsóknin að þessum
flokkum var svo mikil, að við neyddumst til að vísa fjölda
unglinga frá. Þátttakendum var að sjálfsögðu í sjálfs
vald sett, hvort þeir sæktu þessar stundir, en enginn þeirra
virtist mega láta svo mikið sem eina stund niður falla.
Sérstaklega var það ánægjulegt, hve fast ýmsir nemendur
úr 7. bekk, sem langstytzt voru komnir á námsbrautinni,
sóttu þessar stundir. Og þegar skóla var slitið og nem-
endur skyldu hverfa heim, hörmuðu þessir nemendur sér-
staklega, að skólagöngu þeirra væri lokið. Ég hygg, að sú
ánægja, sem þessar síðdegisstundir höfðu í för með sér,
hafi varpað nokkurum vonarbjarma yfir tilbreytingalaust
stritið í kennslustundunum, svo að jafnvel torveldu náms-
greinarnar hafi reynzt þessum nemendum auðveldari
viðfangs.
Ég nefni enn ánægjulegt atvik frá þessum tilraunum
okkar. Það var síðast liðið haust. Þá kom allmargt barna,
drengir og stúlkur, sem lokið höfðu barnaskólanámi vor-