Menntamál - 01.12.1949, Qupperneq 31

menntamál
153
þau börn, sem þegar eru út í villuna komin, ala þau upp
til að verða dugandi starfsmenn og nýtir þegnar, sem verði
sjálfum sér nógir og orðið geti öðrum til eftirbreytni.
Við erum þess fullviss, að okkur Islendingum mun auðn-
ast þetta, engu síður en öðrum menningarþjóðum, ef við
aðeins hefjumst handa og byrjum í alvöru á raunhæfu
starfi. Sú þekking, sem sálarfræði nútímans veitir á af-
brigðilegum börnum, og sú reynsla, sem fengin er um upp-
eldi þeirra, má ekki lengur vera okkur íslendingum hul-
inn og glataður fjársjóður. Við verðum að reisa hentug
uppeldisheimili, sem verði nytsamir vinnuskólar þeim
börnum, er leiðzt hafa út í afbrot, óreglu, lauslæti eða aðra
áþekka spillingu. I þessum börnum lifir manndómsneisti,
ef okkur aðeins tekst að glæða hann, vekja þeim vilja til
starfs og dygða. Barnaverndarfélagið vill hvetja til þessa
starfs og jafnframt stuðla að því, að það verði sem bezt
og viturlegast unnið.
Ekki kallar hitt síður að, að tekin verði upp sérstök
kennsla handa þeim börnum í skólum, sem ekki hafa við-
unandi not af venjulegu skólanámi og drepið var á hér að
framan. Þessum umbótum þarf að hrinda í framkvæmd
með sameiginlegu, hnitmiðuðu átaki. Það er í senn mann-
úðarskylda og hagfræðileg nauðsyn. Afbrigðileg börn
ýmissa tegunda geta numið þekkingu og öðlazt verkleikni,
ef námsefni og námsaðferð eru frá byrjun sniðin við þeirra
hæfi. I íslenzkum skólum skipta þau börn hundruðum, sem
ekki ná eðlilegum þroska við hið almenna nám, en gætu
tekið miklum framförum, ef námsefni og kennsluaðferðir
samsvöruðu námsgetu þeirra. Þá yrðu þau sjálf hamingju-
samari og farsælli, og um leið nýtari og betri þegnar í
þjóðfélaginu.
Til þessa sérstaka kennslustarfs vantar sérmenntaða
kennara. Ef kennsla afbrigðilegra barna hér á landi á að
verða annað en kák, þurfa ungir, áhugasamir kennarar,
hseði konur og karlar, að fara utan og nema við góðar