Menntamál - 01.12.1949, Qupperneq 37

menntamál
159
Það er vonlaust að tala um sífellt logn og eitt samþykki
allra um mál yfirleitt. En lýðræðinu er lífsnauðsyn, að
menn geti komizt sæmilega af hverjir við aðra í umræðum
sem öðru, svo ósammála sem þeir eru um marga hluti. Og
ég tel mig geta flutt góðar fregnir af félags- og bróður-
anda á þingi þessu, sem spáir góðu um framtíðarstarfið.
Russell forseti sambandsins stjórnaði flestum fundum.
Hafði hann gott lag á að glæða umræður og vekja athygli
á veigamiklum atriðum. En eins og að líkum lætur, voru
sum áðurnefndra mála svo stórkostleg og viðamikil, að
þeim urðu ekki gerð veruleg skil á nokkrum klukkutímum
hverju. Fundartími var frá kl. 10—12 og 2—4 síðdegis.
Enska var töluð nær eingöngu. Fundarsókn var ekki eins
góð og æskilegt var. Sú hin stóra borg mun hafa stolið tíma
sumra þingfulltrúa, svo að þeir mættu ekki reglulega. Gíf-
urleg hitabylgja gekk einnig yfir London þessa daga (rétt
fyrir Ólympíuleikana), og þótti ýmsum þraut að sitja á
löngum fundum rennandi sveittir. Karlmenn hengdu jakka
sína á stólbökin og sátu í svitavotum skyrtum. En til þess
að gagnlegt umræðuþing geti farið fram, þurfa menn vit-
anlega að mæta á fundum og taka þátt eftir föngum. Þeg-
ar ég steig á land í Prestwick, langaði mig sannast að segja
meir til að njóta hvíldar við gróðurilm í fögrum sveita-
héruðum Skotlands í stað þess að leggja út í fólksflaum
Lundúna, sem flæddi meir en ég hef nokkru sinni áður séð,
enda munu Ólympíuleikarnir hafa valdið. En ég hugsaði:
Eins og ég mokaði fjós og leitaði að hrossum, þegar ég var
strákur, hvort sem mér líkaði betur eða verr, verð ég víst
að halda lengra suður, sækja alla þessa fundi og lesa öll
plögg og taka þátt í umræðum. Einn morgun varð ég þó
að sinna öðru, og sagði þá Russell forseti, er hann sá mig
eftir hádegi: Það gleður mig að sjá þig; við héldum, að þú
værir veikur, af því að þú komst ekki, — hefðir bráðnað
í hitanum.
Kynning manna á meðal var mjög ánægjuleg á þessu