Menntamál - 01.12.1949, Side 46

168
MENNTAMÁL
upp skyldurækni, fórnfýsi og miskunnsemi, og til að mynda
varnargarð gegn eyðileggjandi og niðurbrjótandi öflum
bæði meðal einstaklinga og í samfélagi mannanna. En sam-
tímis er svo margt í kristinni boðun sem er fráhrindandi
vegna þess að það er í andstöðu við svo margt sem þeir
telja rétt og satt! Af þessu leiðir eðlilega krafan um að
nema hneykslið burtu, en halda kjarnanum, sem gefur
kristindóminum kraft. Þess vegna á að boða hina einföldu
kenningu Jesú um bræðralag mannanna og annað, sem
enginn heiðarlegur maður getur andmælt.
Þetta sýnist vera svo einfalt og augljóst. Eini gallinn á
þessu — en hann hefur líka úrslitaþýðingu — er sá, að
kraftur kristindómsins er ekki í því, sem ekki hneykslar.
Sá kraftur sem umskapar menn hverfur frá kristindóm-
inum um leið og það, sem er til ásteytingar er af honum
numið.
Og hinn raunverulegi ásteytingarsteinn er nú, eins og
æfinlega Kristur sjálfur, en það er líka hann sem er líf
og kraftur kristinnar trúar.“
Þessi orð eru staðfest af margendurtekinni reynslu
kristinnar kirkju og nú síðast af áhrifum liberalismans
á kristni vestrænna þjóða. En það virðist svo sem íslenzka
þjóðin sé öðrum þjóðum seinni að átta sig á þessu, enda
mun sú guðfræði, sem ranglega kallar sig frjálslynda óvíða
hafa náð eins sterkum tökum.
1 Englandi gengu ný fræðslulög í gildi árið 1944.
Um þýðingu þeirra fyrir kristindómsfræðsluna skrifar
yfirkennari R. G. Scott Richmond meðal annars:
„Framkvæmd hinna nýju fræðslulaga hefur leitt til þess,
að héraðsskólastjórarnir víðsvegar í landinu hafa kallað
saman kennara og fulltrúa frá ýmsum starfsgreinum mót-
mælendakirknanna til að semja hæfilegar námsskrár
fyrir kristindómsfræðsluna. í starfi þessara nefnda er
undravert samræmi. Enginn skortur hefur verið ámönnum,
sem hafa verið fúsir til að fórna tíma og starfi og margar