Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 23

I (®»
að var aðeins tæp vika til jóla. í Andabæ voru
allir önnum kafnir við jólainnkaupin og val á
jóiagjöfum. Konurnar stóðu í jólabakstrinum og gerðu
hinar bestu kökur og svo þurfti að velja jólatréð.
Jólatré voru seld á flestum torgum bæjarins. En
þrátt fyrir þetta gat fólkið í Andabæ ekki komist í
ekta jólaskap.
„Það væri óskandi, að það snjóaði svolítið," sagði
amma gamla Önd er hún leit út um gluggann og sá
dautt og eyðilegt landslagið. „Það er svo fallegt að
hafa hvít jól. Snjórinn glitrar svo fagurlegá og er
svo hreinn,“ sagði hún.
„Það ætla engin jól að verða,“ sögðu strákarnir
Rip, Rap og Rúp. „Hvernig eigum við að reyna
sleðana, sem okkur verða gefnir í jólagjöf, ef ekki
snjóar?" sögðu strákarnir.
Svo leið tíminn, fólkið nöldraði, en það kom eng-
inn snjór. Allir töluðu um veðrið og allir voru ó-
ánægðir og það var Jóakim Önd líka.
„Þetta er Ijóta ástandið," sagði hann oft við sjálf-
an sig. „Það gengur mér allt á móti þetta árið,“
sagði hann. „Það fyrsta var, að það var alltof góð
sykuruppskeran hjá mér, og svo á ég alltof mikinn
hreinsaðan sykur. Það verður aldrei hægt að selja
hann og geymslurnar minar eru langt of litlar. Svo
kemur þetta leiðindarveður til að angra mig. Ég hlýt
að tapa stórfé. Ég á margar sportvöruverslanir fullar
af litlum og stórum sleðum og skíðum og ekkert selst.
Allur þessi skaði og óheppni er aðeins af því að
ekkert snjóar.
Ef það færi að snjóa núna mundu allar mæður,
feður og frænkur fara út og kaupa þessar sportvör-
ur af mér, og ég mundi stórgræða og öll börn mundu
gleðjast við að fá skíðin sín og sleðana. Ef það fer
ekki að snjóa núna, þá tapa ég öllu mínu og ég verð
bláfátækt gamalmenni.“
Nú voru aðeins þrír dagar til jóla, en ekki lét
snjórinn sjá sig. Nú voru tveir dagar til jóla og eng-
inn snjór. Svo kom aðfangadagur og enginn bjóst
lengur við snjó, en það var nóg frost og það beit
í kinnarnar á fólkinu.
Seint á aðfangadag sat Jóakim á stóra verslunar-
kontórnum sínum og athugaði verslunarreikninga
sína. „Þetta er Ijóta ástandið," sagði hann og skellti
aftur hinum þungu verslunarbókum.
„Ég á fullar skemmur af sykri og aðrar fullar af
sleðum og skíðum, ég fer á hausinn, ef ekki snjó-
ar. Mig vantar reiðufé."
Svo sat Jóakim gamli áfram í skrifstofustólnum
sínum og hugsaði um veðrið.
Allt í einu rauk hann upp og sagði við sjálfan
sig: „Málið er leyst, ég hef nú fengið bestu jóla-
hugmynd í heimi.“ Svo brosti Jóakim alveg út að
eyrum og tók símtólið og hringdi í alla vörubíl-
stjórana sína og alla aðra bílstjóra, sem höfðu vöru-
bíla. Hann bað alla bílstjórana um að koma að
stærstu sykurskemmum sínum.
Þegar hann hafði lokið öllum þessum hringingum
tók hann svarta silkihattinn sinn, hanskana og staf-
inn og fór út. Hann sveiflaði göngustafnum einn eða
tvo hringi við hvert fótmál.
Fólkið á götunni horfði á hann og sá hve glaður
hann var og það smitaðist af gleði hans og fór og
keypti heldur fleiri jólagjafir, en það hafði ætlað sér.
Næsta dag, þegar fólkið í Andabæ vaknaði, þá var
alhvít jörð. Allar ójöfnur voru huldar skínandi hvít-
um snjó og fegurðin var mikil.
„Það er naumast að það hefur snjóað í nótt,“
sagði fólkið. Allir krakkar stukku út til að leika sér
í snjónum, en þau fundu brátt, að þetta var ekki
venjulegur snjór, heldur sykur.
Brátt komst það upp, að Jóakim gamli Önd hafði
látið tæma nokkrar sykurskemmur.
Þetta fannst öllu fólki stórsnjöll og skemmtileg hug-
mynd. Fjöldi manns fór og keypti sleða eða skíði,
því vel var hægt að renna sér í sykrinum.
Þannig urðu hvít jól í Andabæ. Börnunum þótti
gaman og Jóakim seldi mestan hlutann af sleðum
sínum og skíðum. Allir voru ánægðir nema fáein
börn, sem höfðu borðað heldur mikinn sykur og
fengu slæmsku f magann, en það batnaði fljótt.
Hvít jól hjá Jóakim frænda í flndabæ
21