Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 67

1) Hvers vegna lítur þjófurinn allt-
af við, þegar lögreglan eltir
hann?
2) Hvað er það, sem þú sérð oft,
kóngar sjaldan og Guð aldrei?
3) Þrír fuglar sitja á grein. Veiði-
maður skýtur tvo þeirra. Hvað
eru þá margir eftir á greininni?
4) Hvað er það, sem fyrst gengur
á fjórum fótum, svo á tveim og
síðast á þrem?
5) Hvers vegna rignir aldrei tvo
daga í röð?
gera svo vel að setja mjólk í skál
fyrir hann?“
„Það er engin mjólk til, vinur
minn.“
„Jæja, þá ætla ég að láta vatn
í skál handa honurn."
„Ég vildi að nóg væri til handa
ykkur, börnin mín,“ sagði Jón bóndi.
„En nú er ykkur mál að hátta.“
Þeir settu nú vatn í skál handa
búálfinum, svo fóru þeir upp á loft
og háttuðu þar. Jónsi sofnaði strax,
en Gvendur lá vakandi og velti fyrir
sér því, hvernig helst mundi vera
hægt að fá búálfinn til að kdma aft-
ur á heimilið.
Nú kom tunglið upp, og við birt-
una af því sér Gvendur, hvar guli
kisi situr og horfir grænum augum
út í gluggann.
„"Ég skal víst spyrja þig,“ sagði
Gvendur. „Amma hélt að þú vissir
hvers vegna búálfurinn fór?“
„Já, já,“ sagði kisi. „Gakktu þrisv-
ar rangsælis kringum bæinn. Farðu
svo sólarsinnis og segðu alltaf:
„Komi hver sem koma vill, veri hver
sem vera vill, komi hver sem koma
vill, mér og mínum að meina lausu.“
Líttu svo ofan í lækinn, og þá færð
þú að sjá búálfinn."
Gvendur gerði nú eins og sá guli
hafði sagt. En þegar hann leit of-
an í vatnið, sá hann ekkert annað
en sjálfan sig, eins og í spegli.
„Hvað," sagði Gvendur, „ég sé
ekkert nema sjálfan mig, ég verð
að spyrja þann gula hvernig á
þessu geti staðið."
GATUR
- SVÖR A BLS. 66 -
Og það gerði hann.
„Ég er enginn búá!fur,“ sagði
hann við þann gula.
„Öll börn eru búálfar," sagði kisi.
„En ekki get ég unnið eins og
búálfur," sagði Gvendur.
„Því ekki?“ sagði kisi. „Gætir þú
ekki sópað gólfið, kveikt upp eld
og borið á borð, tekið til í stofunni
og sótt við. Taktu nú eftir, Gvend-
ur,“ sagði kisi og stóðu nú eld-
glæringar úr grænum glyrnunum.
„Þessir litlu álfar eða Ijúflingar eða
huldufólk býr í klettunum, sumir
eru litlir og búa I blómunum, og
nokkrir eru búálfar á heimilum. Þeir
eru kátir og fjörugir, gera gott þeim
sem eru góðir, en geta stundum
verið hrekkjóttir, ef illa er farið að
þeim. Þeir hafa engar áhyggjur.
Séu þeir latir og ódælir eru þeir
hverjum manni hvimleiðir og eru
þá reglulegir púkar og prakkarar,
en annars eru þeir til blessunar á
hverjum bæ.“
„En hvað það er gaman," sagði
Gvendur.
„Já, reglulega gaman,“ sagði
kisi.
„En hvað segir þú nú,“ og nú
sindraði úr augunum, svo að Gvend-
ur hélt að hann mundi kveikja f
slnu eigin skotti. „En hváð segir þú
um púkana og prakkarana, þessa
hundlötu anga, sem taka við föt-
um og fæði, en nenna ekki að gera
ærlegt handarvik, sem skemma og
rífa til, [ stað þess að lagfæra, sem
auka öðrum vinnu, í stað þess að
6) Hver er munurinn á fullum
manni og fullri flösku?
7) Hvenær er hægt að bera vatn
í gatasigti?
8) Ég þekki rauða, græna, brúna,
svarta, bláa og gula menn, sem
allir hafa svartar sálir. Hverjir
eru það?
9) Hvað er það, sem fyrirfinnst
bæði í Kaupmannahöfn og
Stokkhólmi, en hvorki í Dan-
mörku né Svíþjóð?
10) Til hvers hafa matreiðslumenn
og bakarar hvítar húfur?
vinna, sem hlaða smá áhyggjum
ofan á þær stóru, þangað til þeir
sem vinna fyrir þeim eru örmagna
og uppgefnir."
„Hættu, hættu," sagði Gvendur.
„Ég þoli ekki að hlusta á þetta.“
„Ég vona,“ sagði sá guli, „að
þegar þessir prakkarar vaxa upp,
og verða fullorðnir, þá verði börnin
þeirra prakkarar, svo að þeir fái að
finna hvað það er.“
„Hættu," öskraði Gvendur. „Ég
ætla ekki að verða prakkari. Ég
ætla að verða búálfur."
„Gott er það,“ sagði sá guli. „En
mundu það, að búálfar sjást aldrei
vinna. Þeir fara á fætur á undan öllu
fólkinu og eru horfnir áður en nokk-
ur veit af, og enginn veit hvert.
Ekki veit ég hvernig stendur á þessu
háttalagi, og ég er ekki einu sinni
viss um að langafi og langamma
hafi vitað það, en ef til vill er það
af því, að best er að öll góð verk
séu gerð í kyrrþey. Nú kom sá guli
til Gvendar og neri sér upp við
hann, og Gvendur strauk honum.
Hann vissi nú ekki af sér framar,
fyrr en farið var að birta. Þá reis
hann upp og sá hvar Jónsi stein-
svaf við hliðina á honum.
III
„Klæddu þig Jónsi, ég hef sögu
að segja þér,“ sagði bróðir hans.
Og meðan Jónsi var að núa stír-
urnar úr aiigunum, sagði Gvendur
honum upp alla söguna, sem gerst
hafði um nóttina.