Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 104

I. KAFLI
Ég heiti Lotta og á heima í
Reykjav.k. Þegar ég var átta ára,
fór ég til afa og ömmu upp í sveit.
Á næsta bæ við ömmu og afa eiga
systkinin Lára, Jói og Páll heima.
Ég kynntist þeim strax og við lékum
okkur oft saman.
Einu sinni var mjög gott veður
og við krakkarnir ákváðum að fara
í gönguferð upp á fjall og við lögð-
um af stað um morguninn.
Við gengum langt upp á fjall. Þar
sá Jói göng og sýndi okkur þau og
við ákváðum að fara inn í þau. Jói
sagðist ætla fyrst, og við urðum
sammála því. Jói fór inn, svo Páll
og síðast við Lára.
Allt í einu æpir Jói upp yfir sig og
kallar: „Hellir!“
Það var rétt, þarna var hellir og
inni í hellinum var maður. Við urð-
um fyrst hrædd, en svo talaði hann
við okkur og sagði:
„Ég heiti Guðmundur og átti
heima á Akureyri en flúði þaðan.“
„Af hverju flúðirðu?" spurði Jói.
„Ég skal segja ykkur söguna,"
sagði Guðmundur. „Ég var giftur
og svo var konan mín myrt og mér
var kennt um það, en ég gerði það
ekki. Þess vegna sit ég hér. Skiljið
þið nú, hvernig í öllu !iggur?“
„Já, já,“ sögðum við öll í kór.
Við kynntum okkur og vorum hjá
Guðmundi allan daginn, og svo
fylgdi hann okkur heim og við lof-
uðum að heimsækja hann aftur. —
Samt vorum við smeyk um sann-
leikann.
Þegar ég kom heim, sagði ég
ömmu og afa þetta og sagði, að
við ætluðum upp I helli til Guð-
mundar á morgun, ef veður yrði
gott. Ég sofnaði strax enda var ég
þreytt eftir daginn.
Brotnar ei þó bogni
blessað lerkið væna,
laufgar blöð í logni
lindin stofninn græna.
Kæri ungi kvistur
er kveikir yl í hjarta
sértu af sólu kysstur
sumardaga bjarta.
r--------------------------
Hellirinn
2. KAFLI
Enginn í hellinum.
Daginn eftir var gott veður og
fórum við um sama leyti og daginn
áður, en urðum fyrir miklum von-
brigðum, því Guðmundur var horf-
inn og lá bréf á borðinu. Á því stóð:
„Fór til Akureyrar að tala við lögg-
una. Sendi ykkur bréf og böggla.
— Ykkar Guðmundur."
Við horfðum sorgbitin á kassann,
sem hann sat á í gær.
3. KAFLI
Bréf og bögglar.
Eftir viku: Allt í einu kemur amma
í einu hendingskasti upp stigann og
inn í mitt herbergi og segir: „Það
er kominn böggull og bréf frá Ak-
ureyri.“
Ég flýtti mér niður að opna. bréf-
ið.^ í því stóð: „Kæra Lotta, mér
gengur vel. Ég talaði við lögregluna
og sagði henni alla söguna og virt-
ist hún trúa mér, en ég sendi þér
þennan böggul, þó lítill sé. — Bless
Guðmundur."
P.s. Er að fara að gifta mig. — G.
Ég flýtti mér að opna pakkann,
og hvað haldið þið að hann sendi
mér annað en ferðaútvarp. Ég fór til
krakkanna og fengu þau líka ferða-
útvarp frá Guðmundi.
LEIQRÉTTING
Kvæði eftir „Móður“ birtist hér í
mars-blaðinu, en hafði þá
brenglast lítilsháttar, því birtist
það hér aftur.
4. KAFLI.
Ég á aS fara heim.
Það er komið að því að pakka
niður og fara heim. Amma sagði,
að ég yrði að koma næsta sumar,
og játaði ég því. Rútan átti að fara
um kvöldið og kvaddi ég Jóa, Láru
og Pál. Við Lára fórum að gráta og
sagðist ég koma aftur næsta sum-
ar og lofaði að skrifa þeim. Rútan
fór kl. 6 og gekk íerðin vel. Þegar
heim kom, sagði ég mömmu og
pabba allt það sem gerðist og sýndi
þeim bréfið og útvarpið frá Guð-
mundi. Þau urðu skelfingu lostin,
en trúðu mér samt og voru ánægð
að fá mig heim.
5. KAFLI.
Til Akureyrar.
Þegar ég kom heim saknaði ég
krakkanna mjög, en það fyrsta sem
ég gerði var að skrifa Láru bréf.
Ég átti að byrja í skólanum eftir
rúma viku og hlakkaði ég mjög til.
Ég sýndi stelpunum í nágrenninu
útvarpið mitt og voru þær mjög
hrifnar af því, og ég sagði þeim
líka söguna af Guðmundi og hell-
inum.
Það leið og beið eftir jólaleyfinu.
Pabbi og mamma sögðu, að ef ég
yrði há á prófinu ætluðu þau að
gera svolítið fyrir mig.
Prófin nálguðust og ég kom glöð
og ánægð heim með einkunnirnar
mínar. Ég hafði orðið hæst af öll-
um 8 ára bekkjunum, ég fékk 9,6 í
aðaleinkunn. Ég sýndi mömmu og
pabba einkunnina mína, og hvað
haldið þið að pabbi segi annað en
það, að ég eigi að fara í flugvél
til Akureyrar að heimsækja Guð-
mund. — Hann hafði sent pakka og
bréf.
Vilborg Gréta Jónsdóttir.
Frækorn sett í foldu
(fagran ávöxt gefur)
liggur létt í moldu
og litlar spírur hefur.
Hlúum að þeim heimi
er hugur barnsins fagur
höndlar Guðs úr geimi
svo göfgist bernskudagur.
102