Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 14

Ritgerðasamkeppni ÆSKUNNAR 1975
Móðir og sonur í Hafnarfirði hafa gefið Æsk-
unni 5000 krónur til að nota í verðlaunasam-
keppni meðal lesenda blaðsins. Sú hugmynd
fylgdi gjöfinni, að fram fari samkeppni meðal
barna og unglinga á aldrinum 9—15 ára, til að
hvetja þau að beita kröftum s'num við þroskandi
ritgerðarverkefni, t. d. tónlist og giidi hennar fyr-
ir æskufólk; samskipti manna og dýra; áfengið
og sá skaði sem það veldur; kirkjan þín og við-
horf þitt til hennar. Þrenn verðlaun verða veitt
fyrir bestu ritgerðina. Fyrstu verðlaun verða 3000
krónur, önnur verðlaun 2000 kr. og þriðju verð-
laun 1000 kr. Frestur til að senda ritgerðir er til
1. mars 1976. Æskan þakkar móður og syni
fyrir þessa myndarlegu gjöf og fagnar þeim góða
hug sem liggur að baki hennar.
búa til jólagjafimar og allir spurðu
þeir hvað væri langt þangað til að
það kæmi kvöld. Búálfamamma lét
þá strax hafa eitthvað að gera, svo
að tíminn væri fljótari að líða. Hún
bað þá um að fara út I kirkju og
veiða allar mýsnar þar, vesalings
litlu dýrin væru svöng og köld, það
væri ekkert ætilegt þar.
Mýsnar létu veiða sig auðveld-
lega nema ein, hún skemmti sér
svo vel við að hlaupa á nótunum á
orgelinu, en að lokum náðu þeir
henni líka. Búálfamamma læddist
niður af loftinu og setti allar mýsn-
ar inn í búrið hjá prestsfjölskyld-
unni. Hún var nú ekki alveg viss um
að fjölskyldan væri hrifin af músum,
en hvað gerði það til þegar prest-
urinn kom aldrei í búrið og prests-
maddaman — já, hún æpti bara
pínulítið og skellti svo aftur dyr-
unum.
Mýsnar hins vegar komust þegar
í stað í reglulegt jólaskap. „Við
flytjum aldrei í kirkjuna aftur,“
sögðu þær hver við aðra, meðan
þær átu lifrarkæfuna, ostinn og
annað góðgæti. Þær völdu sér stórt
bjúga að jólatré, það var betra að
dansa í kringum það en grenitréð,
það er jú ekki hægt að éta greni-
tré.
Loksins var komið kvöld, dásam-
legasta kvöld ársins, allir litlu bú-
álfakrakkarnir voru komnir með
magapínu af eftirvæntingu. Las sat
og veifaði öðrum tréskónum með
stórutá, hann var eins og venjulega
glorsoltinn. En búálfamamma var
búin að sjóða mjólkurgrautinn og
búálfapabbi stóð á skörinni og tók
á móti öllum gestunum.
Þegar dyrnar voru opnaðar inn
í jólastofuna, heyrðust undrunaróp
frá öllum búálfunum. Á jólatrénu
sátu allir fuglar skógarins, allir
staðfuglarnir, þrestir, krákur, hrafn-
ar, músarrindlar og fleiri. Bæði fjöl-
skyldan og gestirnir voru allir sam-
mála um að þetta væri fallegasta
jólaskraut, sem þeir hefðu nokkru
sinni séð. Þeir tókust í hendur og
dönsuðu kringum jólatréð og sungu
gamla jólasálma, og allir fuglarnir
sungu með nema hrafninn og krák-
an, þeir höfðu æft sig svo mikið
fyrir kvöldið að þeir voru orðnir
þegjandi hásir.
Þegar hætt var að syngja jóla-
sálmana bar búálfamamma fram
mjólkurgrautinn og allir búálfarnir
tóku í flýti fram skeiðarnar sínar.
Las hafði skeið í sinn hvorri hendi,
því eins og áður er sagt er hann
alltaf svangur, en í þetta sinn sagði
búálfamamma ekki neitt, því nú
voru jól.
12