Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 75

BARIMAHJAL
Foreldrar Siggu litlu þurftu að
fara að heiman og komu henni fyrir
hjá nágranna sínum. Fyrsta kvöldið,
sem Sigga var þar, vildi hún ekki
borða.
— Líkar þér ekki maturinn?
spurði konan.
— Nei.
— Hvað er hún mamma þín vön
að gefa þér?
— Soðin egg.
Konan fór þegar fram í eldhús
og sauð egg. Þegar hún kom með
þau vildi Sigga ekki líta við þeim.
Konan varð hissa.
— Sagðirðu ekki, að mamma þín
væri vön að gefa þér soðin egg?
— Jú, sagði Sigga, en ég borða
þau aldrei.
Steinn hafði verið úti að leika
sér með öðrum börnum, en kem-
ur hlaupandi inn til mömmu sinnar
með öndina í hálsinum og segir:
— Mamma, er kölski maður?
— Nei, nei, hann er miklu verri
en nokkur maður, sagði mamma
hans.
— Er hann þá kvenmaður?
Stína var nýkomin í sveit. Þar
voru margir hestar og þar á meðal
folaldsmeri. Konan fór að fræða
Stínu:
— Sjáðu, þessir tveir stóru hest-
ar þarna eru pabbi og mamma litla
folaldsins.
[ sama bili hneggjaði tryppi
skammt frá.
— Og þarna hnerraði vinnukon-
an, sagði Stína.
—o—
Inga litla var ákaflega samhalds-
söm og alla þá aura, sem hún
eignaðist, lagði hún í bankann.
Einu sinni var hún á gangi með
mömmu sinni og áttu þær leið fram
hjá bankanum. Inga vildi þá endi-
lega fara þar inn.
— Þú ætlar þó ekki að taka út
peningana þína? sagði mamma.
— Nei, en ég ætla að sjá, hvað
hrúgan er orðin stór.
— HvaS eigum við að gefa honum í jólagjöf?
Kjörorðið er: ÆSKAIM FYRIR ÆSKUIMA
73
■■■■■■■■■■i^H^^^^B