Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 68

auHdtttHH

„Ekki vil ég vera púki og prakk-
ari," sagði Jónsi. „Það er svo and-
styggilegt. En við getum ekki verið
búáifar held ég. Ég er hræddur um
að við getum. ekki gert verkin. Ég
vildi bara að ég væri orðinn dá-
lítið stærri."
„Ég er viss um að ég get gert
þau,“ sagði Gvendur, „og þú getur
hjálpað mér.“
Bræðurnir læddust nú ofan stig-
ann og niður í eldhús. Þar voru
tómar hlóðir, rusl á gólfi og allir
hlutir á tvístringi.
„Líttu á göngin og tröppurnar,"
sagði Gvendur. „Þú hefðir ekki
þurft að missa svona niður af hrís-
inu I gær. Nú verðum við I tíu mln-
útur að sópa það upp. En hvað ert
þú áð klóra þarna I músaholu I
veggnum?"
„Hvað heldur þú að ég hafi fund-
ið?“ sagði Jónsi „Brýnið hans
pabba.“
„En hvað þú varst heppinn,"
sagði Gvendur. „Legðu það þarna
hjá sætinu hans. Þetta er eitt af
því sem búálfar eiga að gera. Ég
veit að pabba þykir vænt um, þeg-
ar hann sér það.“
Það var lifnað I hlóðunum og eld-
urinn brann ágætlega. Gvendur sóp-
aði allt og prýddi og þurrkaði ryk
af stólum og öðrum húsgögnum,
og svo lagði hann á borð. Jónsi íók
allt ruslið og brenndi það.
En nú heyrðist fótatak. Pabbi var
að koma. Bræðurnir þutu eins og
elding upp stigann og voru horfnir
áður en hurðin opnaðist.
Bóndi kom inn, horfði I kringum
sig, neri stírur úr augum og horfði
svo aftur. Hann horfði á hreina gólf-
ið og allt I röð og reglu, og loks á
eldinn. Hann gekk að honum og
vermdi sig, eins og til þess að vita,
hvort þetta væri veruleiki eða mis-
sýning. Hann leit á hreinu glerin
í glugganum, þar sem morgunskin-
ið streymdi inn. Svo kallaði hann:
„Mamma, mamma: Það er komin
blessun ( búið aftur.“
Hann gekk að stiganum og kall-
aði upp um stigagatið: „Drengir,
ÞARNA ER LUND ÞEIRRA LÉTT:
:l±3UO NllliaNV 90
UndQQ NIGUO NRH U3 U3H N3
drengir, búálfurinn er kominn aftur.
Hann hefur fundið brýnið mitt, sem
ég hef leitað að f marga daga. Ekk-
ert gat komið sér betur. Þegar ég
RÁÐNINGAR
Á GÁTUM Á BLS. 65
1) Vegna þess að hann hefur ekki
augu í hnakkaum.
2) Jafningja sinn.
3) Enginn, sá þriðji varð hræddur
og flaug f burtu.
4) Maðurinn. Hann skríður áður
en hann lærir að ganga, og
þegar hann er orðinn gamall
gengur hann við staf.
5) Nóttin er alltaf á milli þeirra.
6) Fullur maður er mjög óstöðug-
ur, en flaskan er stöðugust,
þegar hún er full.
7) Þegar það er frosið.
8) Blýantarnir. .
9) Bókstafurinn h.
10) Til þess að setja þær á höf-
uðið.
brýni Ijáinn minn með því, þá flug-
bítur hann, og þá gengur mér svo
vel að slá.“
Það var mikið um dýrðir á heim-
ilinu. Það var ekki talað um annað
en búáffinn allan daginn, og um
kvöldið setti bóndi sjálfur stóra skál
fyrir hann, fulla af glóðvolgri kúa-
mjólk.
„Sá guli hafði rétt fyrir sér,“ sagði
Gvendur um kvöldið, þegar þeir
voru háttaðir. „En við verðum að
halda þessu áfram. En ég vildi bara
að pabbi vissi að við erum búálf-
arnir.“
„Það vildi ég líka,“ sagði Jónsi
og stundi við.
„Ég skal segja þér nokkuð,“
sagði Gvendur. „Við skulum ekkert
minnast á þetta fyrst um sinn. Því
að það er ekki alveg víst að við get-
um alltaf verið svona duglegir. En
ef við getum það, þá ætla ég að
segja pabba alla söguna."
IV
Nú. leið hver dagurinn af öðrum,
og alltaf unnu búálfamir verk sín.
Bóndi sagði nú móður sinni og
sonum sínum, að hann ætlaði til
sjávar og vera burtu í hálfan mán-
uð. Drengirnir lofuðu að setja mjólk-
urskálina fyrir búálfinn á hverju
kvöldi og reyna að vera góðir dreng-
ir. Og svo fór bóndi af stað.
Bræðumir notuðu sér nú, að
pabbi þeirra var ekki heima og unnu
á daginn. Þeir reyttu illgresi úr görð-
unum, hreinsuðu kringum öll hús,
löguðu girðingar, hlúðu að trjám og
blómum og báru að þeim áburð.
Þegar bóndi kom heim, sá hann
að mikil umskipti voru orðin á heim-
ilinu. Þakkaði hann það allt búálf-
inum og blessaði hann í hverju
orði. „Já, hann hefur sannarlega
flutt aftur blessun í búið,“ sagði
amma.
„Ég aflaði nú svo vel, að ég gat
ekki stillt mig um að kaupa tvenn
fagurgræn drengjaföt í kaupstaðn-
um, önnur eru ofurlítið minni en
hin. Ég vona að búálfurinn geti ver-
ið í öðrum hvorum."
66