Skírnir - 01.12.1918, Side 41

■■Skirnir]
Um sendibréf
327
.xtiunni. Stigin voru mörg og mismunandi. Það má nefna
nokkur: Æruverðugur, velæruverðugur og
láæruverðugur, veleðla, velborni og vel-
b y r ð u g i eða velburðugi, háeðla og hável-
b o r n i, s i g n o r og m o n s j e r, alt eftir því, hver
ávarpaður var. En um allan þorra manna var aftur ekki
annars getið en að þeir væru með öllu ærulausir, óeðla
óbui'ðugir og jafnvel óbornir.
Eg ætla að nefna hér örfá dæmi af handahófi um
ávörp og kveðjuorð í bréfum milli islenzkra embættis-
manna á 18. öld, meðan þessi svonefndi kansellístíll var
i algleymingu.
Skólameistari í Skálholti ávarpar sýslumann:
»Göfugi, vísi og velaktaði hr. præses, mikils virðandi elskulegi
vin!«
Kveðjuorðin eru þessi:
»Enda eg svo þetta með forlátsbón, óskum allrar velgeingni
og þjenustusamlegri beilsan til hans göfugheita, samt hans dygð-
elskandi kærustu, og vil svo ætíð finnast
göfuga hr. præsidis
þjenustu reiðubúinn vin
og þjenari.«
Og’á fótinn skrifar hann:
»Göfugum, vísum og velöktuðum kongl. majest’3 valdsmanni í
ísafjarðarsyslu Segnr Markúsi Bergssyni, mínunr æruvirðandi fautori,
sendist þetta þjenustusamlega að Ogri.
Þá kemur ávarp prests til skólameistara í Skálholti:
»Velæruverðugum og hálærðum mauni Sr. Jóni Thorkelssyni,
mínum æru- og elskuverðum fautori, óska eg allsháttaðrar lífs og
sálar sannrar farsældar æfinlega.«
Loks tek eg til dæmis ávarp frá presti til amtmanns:
»Háeðla og velbyrðigi herra amtmann, háttvirðandi elskulegi
herra.«
Niðurlag bréfsins hljóðar svo:
»Forlátið þetta í mesta hasti. sem eg enda með minni auð-
•mjúkustu heilsau til yðar, minn háeðla herra, yðar velbyrðigrar