Skírnir - 01.12.1918, Blaðsíða 65

Skirnir]
3511
Frá Frakklandi, 1916-1917
koati á Mið-Frakklandi og Suður-Frakklandi. Þegar maður kemur
inn í euakt þorp, hve fagurt sem er — og þau eru mörg mjög
fögur —, þá fœr maður aldrei hina einkennilega skörpu hugar-
skynjan, sem kemur yfir mann, þegar maður fer inn í eitthvert
franskt smáþorp eða franska borg — sömu skynjan eins og þegar
horft er á málverk eftir Francesca. Blár viðarreykurinn, Ijósrauð-
ur tígulsteinninn, gráir hlerarnir, grábrúnir hlynir, bláfölur himinn,
gulleit húsin, og umfram alt hreinar línur og tært loft. Aldrei
gleymi eg síðkveldi einu, er eg þeysti heim í vagni að loknum
einhverjum erindum. Sólin var að ganga til viðar og brauzt nú
fram úr skýjunum eftir þykkviðrisdag; fjöllin ljómuðu í purpura-
og rósalit, snævi typt við bláan himin; undursamlegur ljós-fjólublár
blær leið sem reykur um dalinn, og háu trón — hlynir og kýprus-
viðir — gnæfðu sem turnar. Ekki er furða þó Frakkar sóu a n d-
ríkir, orð, sem er svo ólíkt orðinu »andlegir« á voru máli, því
að það eru þeir ekki; þeir eru fyrst og fremst borgarar þessa
heims — líka frönsku trúmenniruir. Því er það, að þeir yfirleitt
bera meira frá brunni fólagslífsins en vór, þoku-eyjarskeggjar, sem
lifum ekki nema hálfu lífi, vegna þess að vór metum svo mikils
óframkvæmdar siðkenningar vorar. Ekki einn Englendingur af tíu
trúir því núí raun og veru, að hann eigi anuað líf í vænd-
um, en vantrú hans hefir ekki enn sætt hann við það, að njóta
þessa ífs sem bezt, eða kveðið niður afturgöngur þeirrar trúar, er
hann hefir kastað. Heiður himinn og björt sól, sem þó er ekki svo
heit, að hún lami athafnaþróttinn, hafa í Frakklandi getið af sór
skærari augu og skýrari heila og mengað sálirnar dálitlu af heil-
brigðri holdshyggju. Frakkar fyrirlíta ekki nó vanrækja meðulin
til að ná markinu. Þeir gera ráð fyrir þv/, að til só karl og kona.
Þeir vita að til þess að lifa góðu lífi verður að eta vel, til að eta
vel verður að matreiða vel, til að matreiða vel verður að rækta
jörðina vel og viturlega. Frakkland! Láttu þór / tíma vor illu
örlög að kenningu verða. Glataðu ekki ást þinni á landinu, láttu
ekki stóriðnaðarstefnuna gleypa bændalýðinn og ginningar auðsins
°g glys borganna draga þig inn / sína vonarvana hringi. Vór Eng-
lendingar höfum með brauki og bramli farið langt inn í paradís
vóla, reykháfa, kvikmynda og fimm aura blaða. Vór höfum látið
arf vorn af iueilsu, virðuleik og fegurð fyrir auð, sem þó er illa
skift. Þú stóðst riðandi á sama hengifluginu þegar str/ðið kom,
og raeð heljarhrammi sínum og styrjarstormi bíður það búið að
hrinda þér fram af. Streiztu móti af öllum mætti! Aðalhættur