Skírnir - 01.12.1918, Blaðsíða 73
'Skirnir]
Frá Frakklandi, 1916—1917
359
— Frakklands, Eússlanda, Englands og Þyzkalands. ÞaS er þaS
landið, þar sem heimilislífið er sterkast, og götulífið sæmilegast.
■Ungir menn og ungar stúlkur sjást þar aldrei ganga saman eða
liggja í hálfgerðum faðmlögum, eins og á voru puritanska Englandi.
iMenn leika sér ekki að eidinum — opinberlega að minsta kosti.
Silakepps-ást enska verkamannalyðsins er auðsjáanlega ekki við
ihæfi franska blóðsins, sem rennur hraðara í æðunum. Frakkar eru
•einmitt nógu suðrænir til þess að draga ekki ástalíf sitt til s/nis
fram í dagsljósið. Sórstakur skóli franskra skáldsöguhöfunda hefw-
skapað þetta álit á Frakklandi, með /ktum sögum úr Parísarlífinu.
*Hvernig sem lffi þeirra Frakka, sem í borgum búa, er farið, þá eru
þeir engan veginn fulltrúar þeirra miljóna Frakka, sem ekki búa í
borgum. Og sóu frönsku konurnar 1 ó g e r e s (lóttúðugar), eins
•og eg hefi heyrt franskan mann komast að orði, þá eru þær heims-
ins beztu mæður, og trana ekki »lóttúð« sinni klunnalega fram.
:Sagt er að margir heimilis-sorgarleikir muni koma fram, þegar strfð-
ánu lykur. Ef svo fer, þá verða þeir ekki leiknir á Frakklandi
einu, og í samanburði við hina, sem s/na þá trúmensku, er gætt
hefir verið öll þessi voðaár, verða þeir sárfáir. Til að skilja rótt
siðgæði Frakka, hygg eg að vér verðum aftur að minnast hinnar
-almennu niðurstöðu, er vér komumst að um skaplyndi þeirra — að
höfuð og hjarta skiftast þar skjótt á um völdin, sem gerir það að
verkum, að þeir lenda hvorki í öfgum púritana né hófleysis, heldur
.halda eins konar jafnvægi.
Frakkland mun koma breytt út úr þessu stríði, og þó að öll-
•um líkindum minna breytt en nokkurt annað land. Eins konar
sjálfsnægja, er mjög einkendi franskt líf, mun hverfa. Eg byst við
að Frakkland opni dyrnar, verði umburðarlyndara við annara smekk
■og hugsjónir, og það, sem er of þröngt og rígbundið í frönskum
skoðunarhætti, mildist. Frakkar munu græða á því að draga úr
sinni amour propre (sjálfsást) — sem að vfsu er æskilegur
•eiginleiki, þegar hún er ekki um skör fram.
Jafnvel París hefir opnað hjarta sitt ögn síðan stríðið hófst;
og hjarta Parísar er lokað, hart og óþoliumótt gagnvart útlending-
um. Vór tókum eftir því á spítalanum, að hve nær sem Parísar-
búi kom þar, þá fylgdi honum ann&ð andrúmsloft og hann st/rði
dansinum, hljótt eða bávært. Einn var þar sem Aimó hót; hör-,
und hans var eius og á barni, hann var hraðmæltur og talaði lágt
og rumdi ögn í honum, og þegar hann fór frú okkur, var hann
•orðinn sá, sem alt snerist um. Þar var annar hjá okkur, ungur