Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Blaðsíða 41
IÐUNN
Svona á ekki að skrifa ritdóma.
199
sjaldnast til að rökræða efni, sem þeir annars gætu
stamað fram af blöðum. Áheyrendurnir sitja úttaugaðir
af leiðindum, það er að segja þeir, sem ekki eru flúnir
út úr fundarsalnum, og verk, sem hefði mátt vinna
ú einum degi, taka tvo til fjóra daga. Á nú slíkt
háttalag í einlægni sagt nokkuð skylt við það stig
þróunarinnar, sem sagt er að hefji manninn yfir dýr-
in, þegar heimurinn á þjóðlaust hjálparmál, sem 40
ára reynsla hefir sannað að segja má á allar mann-
legar hugsanir og hver meðalgreindur maður getur
lært að beita að fullu eftir 50 til 100 stunda nám?
13.
Þegar ég var í Leningrad í sumar, fór ég einn dag
að skoða geysilega stórt barnaheimili þar í borginni
ásamt nokkrum sænskum læknum og sænskri kenslu-
konu úr Dölunum í Svíþjóð. Við höfðum með okkur
kventúlk, sem talaði sæmilega þýzku og kunni dá-
lítið í sænsku (Sviarnir sögðu reyndar, að hún talaði
sænskuna þannig, að hún ætti heldur að tala Jjýzku).
Forstöðukona heimilisins, hár og höfðinglegur kven-
Haður um fimtugt, tók á móti okkur með fágætri al-
uð. Við vorum leidd inn í dálitinn sal og vísað þar
til sætis við stórt borð. Forstöðukonan settist þegj-
andi á móti okkur, með augnaráði, sem einkennir til-
iit mállausra manna, en túlkurinn stóð við borðið milli
okkar og hennar. Forstöðukonan vildi nú gera okk-
11 r nokkra grein fyrir tilhögun barnaheimilisins og
skipulagningu barnahæla yfirleitt í Sovétlýðveldunum,
áður en við færum að skoða þetta barnahæli. Hún
hóf frásögn sína á rússnesku, þvi að hún gat hvorki
talað heimsmálið þýzka né alheimsmálið enska. Þeg-
ar hún hafði talað nálega tíu mínútur, nam hún stað-