Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Blaðsíða 93

IÐUNN
Sá eini ?
251
allar. Þú ert ekki sá fyrsti, sem hefir fengið hjá inér
ráðningu, síðan við Magnús skildum. Snáfaðu burt!«
Hún opnaði hurðina og rak mig út.
Ég var kominn út á götu og nýbúinn að kveikja
í sígarettu og var að fleygja eldspýtunni, þegar ég
heyrði glugga opnaðan. Fríða kallaði hljóðlega til mín:
»Pétur!«
Ég nam staðar og leit upp.
»Komdu!«
Ég hikaði augnablik, og svo fór ég upp til hennar.
Þegar ég kom frá henni um nóttina og gekk niður
eftir götunni og alt var kyrt og friðsælt, var ég að
hugsa um það, hvort ég væri nú sá eini, sem hún
hefði kallað á aftur, eða . . . .?
Jón H. Guomundsson.
Hlutverk bókmentanna. Ef liókmentirnar eiga að hafa
nokkra þýðingu, liljóta þær að vera það, sem góðborgararnir
kalla niðurrifs-bókmentir. Með niðurrifi á ég ]iá við, að þær
ryðji úr vegi hvers konar miðaldalegum hugmyndum til þess
að brjóla sannleikanum leið. Sannleikann á að sýna nakinn
- ekki breiða yfir hann neina hræsnis-lnilu.
Nú tróna jreir Ibsen, Björnson og Kielland i bókaskápum
allra broddborgara. Nú er Björnson skáld hinna beztu heimila.
En það er skemtilegt að leggja leið sina inn í opinbert bóka-
safn og fá lánað Morgunbiaðið frá þeim tima, er hann var
upp á sil* bezta. Þá var hann talinn svínskur, ógeðslegur, þjóð-
inni ti' skammar. Og sérstök ánægja er að rekast á orða-
tiltæki eins og þetta: »Það ætti að reka hann úr landi«.
— Hvaða erindi á skáldskapurinn til okkar? Skáidið á að
opna dyrnar fyrir hinu nýja — og þá auðvitað fyrir þvi, sem
góóborgararnir kalla óguðlcgt. Skáldið á að vera dæmi til
viövörunar í öllu, sem það lætur frá sér fara. Það þarf ekki
að prédika. Lifið sjálft og veruleiki jress er nægileg prédikun.
Aksel Sauclemose.