Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1934, Blaðsíða 70

228
Nútiðarbúkmentir Bandarikjamanna.
IÐUNN
sæmis leynt þrátn og löngunum, sem hið innra hafa
svo orðið þeim að æfiiöngu meini, afskræmt vöxt
þeirra og staðið þeim fyrir þroska. Sumir telja það
sem sin mestu góðverk, sem i raun og sannleika hefir
orðið öðrum til óbætanlegs tjóns. Presturinn telur
það t. d. sitt mesta og bezta verk, að hann hefir
komið í veg fyrir, að hjón nokkur skildu, en svo fá-
um við að vita, að samband þeirra hefir með öllu
eyðilagt lífshamingju þeirra. Þannig verður lífið yfir-
leitt hörmuleg skoliablinda, þar sem fæstir þora að
tala eða breyta eins og þeim er lagið. En til eru þó
í hópnum menn, sem hafa lifað hamingjusömu lífi, og
það eru þeir, sem hafa þorað að vera sannir. Þarna
er hin jákvæða niðurstaða skáldsins. Þarna er það,
sem er arfur hans til hinna yngri. Og að lokum sjá-
um við sól og jörð svífa um geiminn í faðmlögum,
þrungnum unaði og ást. Lofsöngur ómar um loftin,
lofsöngur til hins eilífa máttar, til hins eilifa lífs.
Eins og ég þegar liefi um getið og lesendur minir
munu yfirleitt áður vita, hefir Magnús Ásgeirsson þýtt
nokkur af kvæðum þessum, en ég vil bæta því við,
að sænsk-finska snildarskáldið Bertel Gripenberg hefir
þýtt bókina í heild sinni á sænsku, og er sú þýðing
talin með afbrigðum góð.
Hinn eini Nóbelsverðlaunahöfundur Bandaríkjanna
er Sinclair Leiuis. Skáldskapur hans á ekki rætur sin-
ar að rekja til neins einstaks af hinum eldri höfund-
um, heldur hefir hann þegið nokkuð frá mörgum
þeirra. Bækurnar um útilíf sýna samband hans við
Jack London, karlmannlegar, hressilegar, en ekki
djúpar. Að lifsskoðun og listarafstöðu er hann skyld
ur Edgar Lee Masters, og að þjóðfélagslegu viðhorfi
og með tilliti til efnisins á hann þeim mikið að þakka,