Kirkjuritið - 01.01.1944, Page 35

KirkjuritiS.
Kaj Munk.
29
gevniast með þjóð lians og víða uni heim, einnig hér
l'jó oss. Kaj Munk lét líf sitl í baráttunni fyrir þjóð
s,nni, og þessa kveðju og orðsending mundi hann vilja
kita berast til þeirra, sem hafa niætur á gáfum hans og
snilJd: „Biðjið fyrir þjóð minni“
hað er talað um hvorttveggja, er lians er minnzt,
r'ihöfundinn og prestinn. Þetta fvlgist að. Þegar hann
v'ð embættispróf í guðfræði skrifaði ritgerð um sið-
fræðilegt' efni, var ritgerðin mjög lik leikriti, þar sen
'uenn töluðust við, og Munk dró ályktanir sinar af því.
seni persónurnar á leiksviðinu töluðu.
Að loknu embættisprófi gjörðist hann prestur í lillu
Prestakalli i Vesturjótlandi. Var hann prestur í Vedersö
uærfellt 20 ár. Er það embætti i lægsta launaflokki, og
bar undi Munk sér vel, ög sótti aldrei þaðan.
Þrestsstarfið rækti hann af mikilli alúð. Fyrir nokkr-
11111 árum, er verið var að safna fé lil Grundtvigskirkj-
1 unar, hélt Munk ræðu í konunglega leikhúsinu í Khöfn
augardagskvöld fyrir páska. Inn komu 24 þús. krónur.
Þegar Munk liafði lokið ræðu sinni, og afhent pening-
ana, var kl. 11 að kveldi. Hélt hann þá niður að liöfn-
111111 °g komst um horð í gufuskipið, er fór lil Árósa.
K^íin þangað á páskadagsmorgni. Hélt þegar í stað með
óiíreið vfir þvert Jótland, og var i kirkju sinni í Veder-
sö> er klukkan sló 10 ái’degis, og liélt páskahátíð með
söfnuði sínum.
Eg hefi veitt því nána athygli, sem prestarinn Kaj
^hink hefir ritað. Allir vita, sem þekkja leikrit lians
»Orðið“, að þar er rætt um kraftaverkin.
Munk segir svo á einum stað: „Menn deila um krafla-
'erkin og spyrja um sannanir. Þetta er óþarfi, ef menn
,1-ua á Guð. Guð er hinn máttugi, starfandi. Honum er
l1Vl ekkert ómáttugt. Stúdent nokkur sagði við Kroman
Prófessor í heimspeki: „Ég get trúað á Guð, en þetta með