Kirkjuritið - 01.06.1966, Qupperneq 15

KIRKJUItlTIÐ
253
unisvif í beina þágu lífsbaráttunnar, þeir skilja það, að orð
°g gerðir á samkomu andlegrar stéttar manna mega liorfa til
gagns og blessunar, þótt það sem héðan kemur, verði ekki
uiaelt á stikur né vogir og sé jafnvel ekki rúmfrekt í dálkum
‘dniennrar fréttaþjónustu. Hver synóda vor sætir vissulega
dtluni tíðindum á kirkjusögulegan mælikvarða. En þó er
jafnan nokkur saga gerð á þessum vettvangi. Alltjent er þetta
árlega mót þáttur í því lífi, sem kirkjan lifir á líðandi stundu, en
Itver líðandi stund í lífi liennar er smá, því liennar saga er
eilíf, og stór vegna þeirrar eilífðar, sem hún er brot af og í
henni lifir.
Ekki ber að skilja orð mín svo, að liér séu menn saman
hoinnir til þess að hugsa og tala það eitt, sem livergi snertir
jörð. Vér erum þjónar þess bimneska Drottins, sem liefur
snortið þessa jörð sprota sínum svo, að merkið eftir þa snert-
higu verður aldrei af lienni máð. Og meira gerði liann en
sQerta liana. Hann klæddist dufti liennar, var stunginn þyrn-
11 tn liennar, bar þrautir liennar og reyndi þann dauða, sem
hún byrlar liverju barni sínu af brjóstum sér. Og sá bikar,
sem liann varð að bergja á banadægri, var blandinn þeirri
hölvan, sem raunsæi Adams og framtakssemi Kains og aðrar
dáðir liins sjálfumnóga manns liöfðu sáð í svörð jarðar og liið
uiennska blóð. Vér erum þjónar þess himneska Drottins, sem
hefur lukt jörðina örmum og allt bennar dauðvona líf og af-
Ueitar engu, sem lifir, nema því, sem sýkir lífið og vélar það
* annarlegar greipar. Og armar lians, ósýnilegir armar lians,
®eni allt vald er gefið á himni og jörðu, eiga sýnilega mynd,
jarðneska mynd, og sú mynd er kirkjan. Hann, sem varð liold
þess að búa með oss fullur náðar og sannleika, gerist hold,
Uiennskur veruleiki, lieldur því áfram alla daga, allt til enda
' eraldur. Þetta gerist, þegar orð lians liljómar af mennskum vör-
Uni og nær mennskum eyrum. Þetta gerist, þegar bamið er lagt
^ arma lians á skírnarstund, þegar bann gefur oss sjálfan sig í
áþreifanlegum efnum af borði sínu. Þetta gerist, þegar andi
hans snertir mannlegt bjarta og stjórnar mannlegum vilja.
Kirkjan er líkami Krists. Að segja þetta er ekki aðeins að
'hna í bein orð Nýja testamentisins, því síður er með því verið
upphefja mannlega stofnun á kostnað Krists. Að segja þetta