Kirkjuritið - 01.06.1966, Qupperneq 45

KIRKJURITIÐ
283
halda, að lieiminum verði til lengdar skipt í „austur“ og „vest-
II eftir pólítískum markalínum. Járntjaldið er strax farið að
gefa sig. Trúarbragðastyrjaldir fyrri alda eru sem betur fer úr
sögunni. 1 stað þeirra er kominn víðari skilningur og meira
Umburðarlyndi. Alveg eins verður um stjómmáladeilur nú-
tímans, þær hjaðna smám saman þegar rólegri yfirvegun og
meiri glöggskygni kemur til sögunnar.
Mesta atlivgli vakti ábending U Thants um mismunandi
lífsviðliorf vestrænna og austrænna þjóða, sem flestum ættu
bó að vera kunn. Hann kvað það ekki dyljast að vestrænir
menn legðu ríkast kapp á að þroska greindina, móður hinnar
miklu tækni, sem vér stærum oss mest af. I Austurlöndum
kvað U Tliant menn láta sig hana tiltölulega litlu skipta. Þar
væri hið trúarlega og siðgæðislega sá grundvöllur manngildis-
tus — sem mönnum væri mest umhugað um. Áleit hann að þetta
brennt: liið skynsamlega, andlega og siðlega þyrfli að lialdast í
I'endur og mun það mála sannast.
Það er ekkert nýtt af nálinni að austrænir menn segi oss
þannig til vegar. Öll helztu lieimstrúarbrögðin eru upprunn-
III í austurvegi og haldast þar víða betur við en lijá oss. Snemma
;i þessari öld blöskraði Sundar Singli, indverska „postulanum“
I'versu gleymnir Evrópubúar væru á orð og dæmi meistarans
frá Nazaret, sem vér þó kenndum oss við. Honum fannst vér
margir ókristnari en flestir „heiðingjarnir“, sem oss fyndist
Ver þó verða að kristna. Vér gættum þess alls ekki jafn vel
°S almenningur í heimalandi hans, að manninn stoðar ekkert
að eignast heiminn, ef hann fyrirgjörir sálu sinni.
Síðan höfum vér enn lialdið áfram á sömu brautinni og
•Sundar Singli og U Thant vara við. Síðustu áratugina er það
ekki eins ríkt í hugum vorum og það var í liugum feðra vorra, að
aHt uppeldi og menntun eigi fyrst og fremst að miða að því að
Sera börn og unglinga að manni; koma þeim til nokkurs andlegs
°g siðferðilegs þroska. Tækniheilinn er undur vort og lmgum-
kærasti draumurinn sá, að hann mali oss gull nótt og dag svo
að vér getum notið Jörfagleði árið um kring.
Þetta er mikil vankristni. Hin ekki minni að vér erum farin
að telja bræðravíg eins sjálfsögð og daglegt brauð og eyrun
^I*jar stöðugt eftir nýjum fréttum af þeim.