Kirkjuritið - 01.04.1971, Qupperneq 13

— Jó, þarna kemur þverstœðan,
segir séra Ólafur. Hálfgert hent grín
að þeim, sem ekki fermast, en sé svo
einhver, sem rœkir fermingarskyldur
sinar, sœkir messu og annað þess
háttar, þá er líka hent grín að því.
— Vœri nokkuð unnt að gera
til þess að koma í veg fyrir
tildrið og prjálið?
Þau telja smáar horfur á því. Helzt
vœri þá ráð að hafa samvinnu við
unglingana sjálfa og reyna að koma
því til leiðar, að þeir fengju að velja
heima fyrir, hvort þeir vilja allt þetta
umstang eða ekki. María er formœl-
andi þess.
Tómas: Eru þau nú ekki það mikið
fyrir glens og gaman, að þau muni
kjósa það heldur?
Ástríður: Þetta er nú ekkert svo
agalega gaman. Það er gott að fá
gjafir — kannski, en —
Tómas: Jú, þeim finnst það oftast.
Ástríður: Mér fannst það alveg
hrœðilegt.
G. Ól.: Hrœðilegt? — Áttu við að
ganga í gegnum —?
Ástríður: Veizlan, — að fá allt
þetta fólk h eim o. s. frv.
G. Ól.: Nú, já —? En það eru
kannski akki allir þannig.
Helgi: Er ekki erfiðara samt að
ganga upp að altarinu og játa þar?
Ástríður: Nei, mér fannst það
rniklu hœgara.
Helgi: Er það betra?
Magnús: Maður hugsaði bara ekk-
ert út í þetta.
Tómas: Svo eru krakkarnir eftir á
að metast um, hvor fékk meira.
María: Já, það finnst mér einna
hrœðilegast við þetta allt saman, —
þessi metingur. Ég er lítið fyrir mikið
fjölmenni, vil helzt aðeins hafa mitt
nánasta í kring um mig. En þegar
maður heyrði þessar sögur, þessi
œvintýri, sem gengu af veizlunum
og gjöfunum, þá hálf skammaðist
maður sín, eða einhver leiði kom.
Maður vildi helzt fela sig, þegar
stelpurnar fóru að tala um gullúrin
og gullhringana og allt það, sem
þœr fengu.
Helgi: Það er náttúrlega hœgt að
fella niður allt svona gjafastand og
halda aðeins í heimsóknir fólks.
Hér er farið að rökrœða, hvort
fólk muni taka tilmœli um slíkt til
greina. Séra Ólafur segir frá ferm-
ingum í Ameríku, þar sem ekkert
tilhald eða gjafir fylgdu eftir athöfn-
inni. Hann segir, að sér hafi nú þótt
það óskaplega fátœklegt.
María: Það má nú fara milliveg-
inn. Þetta er ekki gott eins og það
er hér, einnig á jólum t.d.
Sr. Ólafur: Mér finnst það ofboðs-
legt, þegar fólk er að leigja sam-
komuhús vegna fermingar. Það er
byrjað að hringja í presta um jól og
spyrja: ,,Geturðu sagt mér, hvenœr
á að ferma, af því að ég œtla að
fá leigðan sal fyrir 150 manna
veizlu?" — Matarveizlu!
María: Allur sá peningur og allt
þetta umstang. Ég held, að þetta
geri unglingunum alls ekki gott.
Séra Ólafur telur þó, að gott sé og
nauðsynlegt að gera sér dagamun
og hafa nánasta fólk í kringum sig.