Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 43

^e9ar ég var krakki. Þá var alls
staðar skortur alls, og ágirndin óð
UPPÍ- Og helvíti var svo nœrri. Nú
eru tímarnir breyttir. Allt miklu frjáls-
ara. En vandi er að fara með frelsið.
' Sumar framfarir hafa komið með
^agastaf. Ég er viss um það, að
irkjurœkni er mun meiri hér en þar,
sem ég ólst upp.
Mig minnir, að Eysteinn sé Stranda-
'ttaður. Bjarni er honum mjög sam-
^la, heyrist mér. Hann segir að
v'su miklar breytingar hafa orðið i
trúar- og kirkjulífi frá því, að hann
VQr í œsku. Kirkjusókn var almennari
aður. Hann telur ýmsar ytri aðstœð-
Ur einkum valda. Hann segist ekki
vita, hvort fólk sé nokkuð vantrúaðra
en áður var. Það felst í orðunum, að
ann hafi ekki trú á, að svo sé.
Ég tel það þó ekki eingöngu
Prestunum að þakka, að kirkjusókn-
'n er góð, segir Eysteinn. Það er líka
órunum að þakka. Ég vil þó taka
rram, að við höfum haft framúrskar-
r undir það
andi presta.
Séra Halldór tekur unair pai
órarnir eigi mikinn þátt í k
Sakn, en auk þess bendir har
a® allar kirkjur í kallinu séu nýj
ttióg ágœtar. Hann býst við, a<
skipti einnig nokkru.
Já, en þœr voru gamlar,
ysteinn, og sóttar samt. Nú
allar risnar að nýju. Það sýn:
'na við þcer, hug fólksins. —
er hann á þvi, að sameininc
efði verið œskileg.
°9 aftur er vikið að kórunu
alldór er á því, að þeir va
T^iklu um kirkjusókn og pre
9 spyr um almennan safna?
mr ■
Þeir Jóhannes og Bjarni segja, að
hann sé að vísu alltof litill í Ásólfs-
skálakirkju, en fólk syngi þó í sœtum
sínum, ef það vilji syngja, og hafi
með sér sálmabœkur. Eysteinn telur,
að almennur söngur sé enginn í Dals-
kirkju. Síðan berst talið, að ýmissi
nýbreytni í söngmálum. Ég held, að
það hafi verið Jóhannes, sem hafði
orð á því, að sumir vildu nú láta
syngja einraddað í kirkjum. Mér
heyrist sem sá söngur muni eiga sér
formœlendur fáa þar eystra. Þeir fé-
lagar eru sammála um, að ekki megi
leggja niður fjórradda söng. Séra
Halldór leggur áherzlu á, að sam-
félag safnaðarfólks í kórstarfinu sé
mikils virði. Hinir taka mjög undir
það.
Kunnátta og virðing koma heiman að
Lítilsvirðing stjórnvalda
Bjarni telur, að víðast tíðkist það á
heimilum þar um slóðir, að börn séu
látin fara með bœnir og lœra þœr.
Jóhannes og Eysteinn taka undir það.
Hins vegar veit enginn þeirra til þess,
að húslestrar séu nokkurs staðar iðk-
aðir undir Fjöllum. Um annars konar
heimilisguðrœkni telja þeir lítið að
rœða.
__ Það er þá helzt á jólum eða
hátíðum, að heimilisfólk safnast sam-
an við hljóðfœri og syngur sálma,
segir Bjarni.
Þar í sóknunum hefur sá siður
komizt á, að aftansöngur vœri í
kirkjunum á jólum. Þeir Ijúka upp
einum munni um, hversu hátíðlegur
og œskilegur sá siður sé, enda hafi
41