Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 47

þessara safnaða, sem Guð hefur út-
lutað mér. Þannig met ég þó í
starfi, í |ífj( ; viðmóti.
Og hvað svo um samkomuna
eða kirkjukvöldið?
Ég hef reynt að skapa við-
Qngsefni fyrir kórana í sambandi
einhver sérstök tœkifœri, heim-
s°knir í aðrar sóknir, hótíðir, útvarps-
'J'essu. Og nú er stefnt að því að
°ma ó kirkjukvöldi þann 21. marz
Ásólfsskóla. Þar munu kórar
s°knanna þriggja syngja allir sam-
an sex lög, en jafnframt koma þar
v®ntanlega fram þrír leikmenn úr
Prestakallinu og rœða um trú og
irkju^ fró slnu sjónarmiði. Þó hefur
ísleifsson, organleikari, einnig
eitið því að leika orgeltónverk ó
Samkomunni.
Frú Margrét kemur inn í stofuna,
Pe9ar hún býst við, að öllu sé óhœtt.
Fram að þessu hefur hún komizt hjó
QHri forvitni. Nú gerist ég svo djarf-
Ur að spyrja, hvernig henni falli
Pmstskonustarfið. Hún svarar um-
svifalaust og ókveðið, að sér falli
Pnð mjög vel. Það er ekki erfiðara
en hún bjóst við af lýsingum. Á viss-
Fiátt er það nokkuð bindandi og
Pyi fylgir ábyrgð, en þau hjón eru
Sammála um, að þeim hafi verið
sv° vel tekið undir Fjöllunum, að
e k' verði á betra kosið. Þess vegna
vildu þau hvergi fremur vera. Hugur
° ksins yljar og styrkir í mörgum
VQnda, segir séra Halldór. Og þeim
innst, að safnaðarfólk mœtti gjarna
°ma meira á prestsheimilið, þótt
Vltanlega sé þar gestagangur eins
°9 gerist.
Við Eysteinn gerumst þaulsœtnir úr
hófi, og fyrr en varir er kvöldverður
til reiðu, — ekki við annað komandi
en gera honum skil, áður en haldið
er heimleiðis. Þegar komið er út á
hlað, heyrist þungur dynur úr suðri.
Ég þekki brimhljóðið. Þeir séra Hall-
dór og Eysteinn telja það til lífs-
nauðsynja.
Ég hef gert góða ferð. Það var
hressing og sálubót að sœkja heim
hjónin í Holti. Þau séra Halldór
Gunnarsson og frú Margrét Jónsdótt-
ir Kjerúlf eru meðal yngstu prests-
hjóna á landinu. Séra Halldór er
fœddur 1. janúar 1941 og var v!gð-
ur 27. ágúst 1967. — Þau hafa vak-
ið endurminningar í sinni miðaldra
prests . Með hljóðri fyrirbœn eru þau
kvödd: Guð varðveiti gleðina í heil-
agri köllun. Guð haldi við kœrleik-
anum til safnaðanna.
Eysteinn ekur á undan mér. Hjá
Stóradal er áð stundarkorn. Kirkjan
rís þar hátt í rökkrinu. Við göngum
í hana. Þar er allt svo kyrrt og prútt
og geðfellt, sannur griðastaður. Hún
segir frá því sjálf, að hún var reist
Guði til dýrðar.
G. Ól. Ól.