Kirkjuritið - 01.04.1971, Page 19

Séra SigurSur Pálsson, vígslubiskup
® Selfossi fœst enn af miklum
þrótti við ýmis vandamál guðfrœð-
innar og lífsgátunnar. Hann
svarar spurningum vorum þannig
1. MeS hverjum viShorfum gekk
ungur prestur að fermingarundir-
búningi fyrir 40 árum?
Það var þá eins og nú brennandi
áhugamál prestsins að grundvalla
veg trúarinnar í hugarfari hinna
ungu. Aðstaðan við frœðsluna hefur
breyzt á ýmsan veg og þessvegna
líka aðferðirnar. Þegar borin er sam-
an aðstaðan þá og nú vil ég einkum
geta tvenns. Hið fyrra er það, að
þá komu börn til spurninga með
miklu meiri þekkingu en nú gerist.
Þá kunnu þau undantekningarlítið
biblíusögurnar mjög vel. Auk þess
höfðu þau einnig heyrt meira talað
um þessi efni en nú gerist. Hið síðara
er það, að nú eru til ýmis hjálpar-
gögn, sem auðvelda frœðsluna, en
áður voru þau engin önnur en bókin.
2. Er rétt, aS kirkjan haldi því til
streitu, að hvert skírt barn sé fermt?
Skírnarskipunin segir: Farið og ger-
ið allar þjóðir að lœrisveinum skír-
andi þá ... og kennandi þeim að
halda alt það, sem eg hefi boðið
yður . . .“
Af þessu er augljóst að kirkjunni
ber að skíra og kenna og er eng-
inn greinarmunur gerður á mikilvœgi
þess. Kirkja vor tók ferminguna til
að tryggja, að sú kennsla vœri ekki
vanrœkt. Þvi ber kirkjunni skýlaus
skylda til að hafa ferminguna eða
hliðstœða athöfn, sem tryggingu
þess að skírnþegi fari ekki á mis við
frœðsluna. Þegar foreldrar fœra barn
til skírnar skuldbinda þeir sig til að
ala það barn upp í kristinni trú auk
þess sem skólunum er skylt að veita
2
17