Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 28

Ég bið lesandann forlóts ó þvi. Þessi
síðasta spurning gefur þó hvað mest
tilefni til ýtarlegrar ritgerðar, og því
fremur að svar mitt er neitandi. Ég
veit, að út frá kirkjuréttarlegu sjónar-
miði er þetta svar mitt í varnarstöðu,
en út frá þeirri staðreynd, að börn
til 14 ára aldurs eru sett út af altaris-
sakramentinu, þá er þessi skoðun
mín í sóknarstöðu. Krefðist kirkja vor
skrifta, áður en gengið er til altaris,
þá get ég tekið undir þá kröfu, og
skírnarsakramentið kemur skilyrðis-
laust á undan altarissakramentinu.
En nú er augljóst, að hér þyrfti skil-
greiningu á kirkjuréttinum, lyklavald-
inu, skírnarsakramentinu, altaris-
sakramentinu og loks samanburð á
skriftum og fermingunni. Öllu þessu
verð ég að sleppa, enda er augljóst,
að blaðið nœgði ekki, ef þessu vœru
gerð viðunandi skil. En hitt skal ekki
dulið, að það, sem hvað mest rœður
afstöðu minni í þessu efni er, að
ekki er unnt að synja trúuðu barni
um blessun altarissakramentisins af
þvl einu, að það er ekki enn orðið
14 ára og því ekki fermt. Vœri ferm-
ingin óháð aldri, en háð skriftum, þá
vœri afstaða mín önnur.
FRÁ FERMINGARGUÐFRÆÐI TIL
FERMINGARATHAFNAR
— Að réttu lagi er það skírnin, sem veitir aðgang að kvöld-
máltíðinni. Þau tvö sakramenti voru tíðast veitt samtímis í
fyrsta sinni.
— Einkennandi fyrir hinn nýja sáttmála er, að hann byggist
algerlega á hjálprœðisverki Guðs í Jesú Kristi.
Að vísu eru tveir aðilar að þessum sáttmála. En hinn aðilinn
er Kristur.
— Heitið er sá þáttur fermingarinnar, sem vakið hefur hvað
mestan efa og valdið mestum deilum.
— Sé hinu lútherska trúarhugtaki 'haldið upp í Ijósið, sést
glöggt, að hið mannlega heit er trúnni óviðkomandi.
— Fermingarathöfnin er spegill og vitnisburður fermingarguð-
frœðinnar. í meira en tvö hundruð ár hefur hún borið vott
óljósri fermingarguðfœði, sem að sumu leyti hefur beint ferm-
ingarafhöfninni á villigötur.
Úr grein dr. Bjarne Hareide. Sjá bls. 65.
26