Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 21

Qrathöfnina vegna þess að engin
m°tuð guðfrœði liggur að baki henni,
nema í orþódoksu kirkjunni einni. Þar
sr fermingin eins og í frumkirkjunni
ramhald skírnarinnar eða hluti henn-
or. Ekki er vitað hvernig hún varð
viðskila skírnina á vesturlöndum en
vofalítið hefur það orðið vegna
rrœðsluþarfarinnar.
Form það, sem handbókin frá
1934 hefur, tekur að einu leyti fram
orminu frá 1910, Þetta eina atriði
er það, að þar er krafizt persónulegr-
ar játningar af hverju einstöku barni.
vísu hefur handbókin fyrirvara á
Pessu, en fáir munu sinna honum.
n9in persónuleg játning var í form-
'nu frá 1910. Þar var hópferming
a9 er það óhafandi í slíkri helgiat-
nöfn.
Form það, sem var fyrir 1910 og
mun hafa verið í gildi frá því að
srming var lögboðin hér 1744, er
Pó miklu bezt. Yfirburðir þess eru
PÍQnir í því, að það tengir ferming-
una áþreifanlega við skírnina. Þetta
er 9ert með því að spurningar þœr,
sem guðfeðgin svöruðu við skírnina
yrir barnsins hönd, eru í ferming-
unni lagðar fyrir barnið sjálft og fá
Þar staðfestingu þess. Þetta er mjög
rrukilvcegt og réttmœtt. Er ótrúlegt
a þeir, sem breyttu forminu, skyldu
lata þetta niður falla.
Til þess að breyta þessu verður
yrst að breyta skírnarforminu, því
nuverandi form skírnarinnar er svo
'osaralegt, að ekki er unnt að tengja
erminguna við það svo að vel fari.
Þótt hið elzta form, sem hér er tal-
a um taki hinum mikið fram í þessu,
er það heldur ekki fullkomið, en hér
mun ekki rúm til að rœða það mál.
Form helgiathafna þarf að vera
auðskilið og rökrétt. Þá verður at-
höfnin áhrifarík og minnisstœð.
FERMING
Og biskupinn skal leggja hendur yfir
þá, ákalla og segja:
Ó, Drottinn Guð, sem talið hefur þessa
þjóna þína verðuga fyrirgefningar synd-
anna fyrir laug endurfœðingarinnar, ger
þá einnig verðuga þess að fyllast þín-
um Heilaga anda og veit þeim miskunn
þína, svo að þeir fái þjónað þér eftir
vilja þínum. Þér sé dýrð, Föður, Syni og
Heilögum anda í heilagri kirkju þinni
nú og ávallt og um aldir alda. Amen.
(Hippolytus í Róm: Traditio Apostolica
um 215 e. Kr.)
Þá skulu þeir, er fermast krjúpa, og
presturinn skal leggja hönd sína eða
hendur yfir einn og sérhvern og mœla
þessa blessunarbœn:
Guð, himneski Faðir, sakir Jesú, endur-
nýi og auki þér gjöf Heilags anda, svo
að þú styrkist í trú, vaxir að náð, sért
þolgóður í þjáning og eflist í hinni
blessuðu von um eilíft líf.
(Service Book and Hymnal of the Lutheran
Church in America 1958)
19