Kirkjuritið - 01.04.1971, Síða 93
er,ndi Jesú og kerygma frumkirkjunnar mó ekki
SetÍQ ' sömu stöðu. Þetta tvennt er tengt hvort
°ðru svo sem kall og svar. Líf, starf og dauði
esú, orð hans tÖluð með valdi þess, er dirfist
segja a b b a , hann einn, sem bauð
sVndurum til samneytis við sig með guðlegu
valdi, gekk til móts við krossinn, sem þjónn
Guðs Allt þetta er |^a|| Q^gs Frumkirkjan
tu I kaði þessi tengsl hvarvetna með mynd-
r®nni framsetningu liturgíunnar. í miðri þess-
ari mynd var hinn krossfesti og til hans
streymdi úr öllum óttum ótölulegur fjöldi þeirra,
Sem eru ó jörðu og þeirra, sem eru ó himni.
ann'9 er tjáning þess, að Jesús frá Nazaret
kall Guðs til sköpunar sinnar. Að játa hann
. Svar ^ennar. Þetta svar felur tvennt í sér:
b° er t'Qnun Guðs og lofgjörð til hans, og
a er trúarvitnisburður fyrir heiminum. Það
inndlásið anda Guðs, en það tekur sér ekki
utverk köllunarinnar. Kall Guðs, ekki svarið
r ^ið mikilvœga og ákvarðandi.. Hinn marg-
œtti vitnisburður frumkirkjunnar, Páls, Jó-
annesar, Hebreabréfsins, verður að skoðast
iósi ^agnaðarerindis Jesú.
sem liggur til grundvallar því að
J^otmœla samjöfnun fagnaðarerindisins við
rVgma er athugagirni vor um skynjun opin-
erunarinnar. Eftir vitnisburði Nýjatestamentis-
,nS' ^d er ongin opinberun Guðs til önnur en
holdiklœdda Orð. Predikun frumkirkjunnar
r vitnisburður, innblásinn af Guði u m opin-
erunina, en predikun kirkjunnar er ekki opin-
erunin sjálf. í stuttu máli sagt: Opinberunin
er ekki það, sem fer fram í kirkjunum milli
kl. 11 og 12 (eða 2 og 3) á sunnudögum.
Golgata er ekki alls staðar. Það er aðeins ein
Golgata, og hún er fyrir utan Jerúsalem. Trú-
arkenningin um sífellt verðandi opinberun
(revelatio contiunajer gnost-
isk trúvilla. Boðun kirkjunnar er frá upphafi
ekki opinberunin sjálf, heldur leiðir boðunin
oss að opinberuninni. Þetta er a. m. k. það,
sem Páll vissi að var verkefni boðunarinnar,
þegar hann sagði Galatamönnum, að predikun
hans vœri í því fólgin að uppmála fyrir aug-
um þeirra Krist krossfestan (Gal. 3:1 sbr.
I. Kor. 2:2).
Að síðustu: Eftir vitnisburði Nýjatestament-
isins er boðskapur kirkjunnar ekki opinberunin,
heldur leiðir oss til hennar. Jesús er Drott-
inn. Drottinn er ofar þeim, sem predikar boð-
skapinn. Trúin lýtur engu öðru valdi en
Drottni. Af þessu leiðir það, að hinn sögulegi
Jesús og boðskapur hans er ekki ein for-
senda ásamt mörgum öðrum fyrir kerygma,
heldur er hann eina forsendan fyrir kerygma.
Því er það sannarlega svo, að svarið hefir
kallið að forsendu og vitnisburðurinn um op-
inberunina hefir opinberunina að forsendu.
Mannssonurinn einn og orð hans veita boð-
uninni vald. Enginn annar og ekkert annað.
Þýtt úr ensku:
The Problem of the Historical Jesus.
Arngrímur Jónsson.
91