Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 65

^etta er nú orðið forngripir með þjóð
u f4,# i°^ ^6'r ^au' sem iði<a Þetta eru tQldir
^ ^arlegir. Þó er þetta einmitt það, sem allra
e,, 0 fr eðlilegast í kristnu landi. Mér þœtti
■ ótrúlegt, oð sumum börnum komi all
°Kunnuglega fyrir
rað fyrir bœn. Biðu
ili?
að
sumum
sjónir, hve eðlilega er gert
^ nokkur ó íslenzku heim-
• Orðið andakt er notað í bókinni, ég held
óþörfu. En hugtakið er þó jafnnauðsynlegt
9 Biblían og bœnin. Það er ekki tamt hverjum
Gm er að sökkva sér niður í hugleiðingar um
Guðs og ókalla hann. Því miður. Mann-
e9^ eðli er óguðlegt. Bókin kennir barninu
nota Biblíu og sólmabók.
9 tel, að œskilegra hefði verið að gera
g^rstaklega grein fyrir messunni eins og hún
l^l^iðkuð í landinu, en svo mœtti einnig kynna
s ass's^a rnessu", bœði vegna þeirra presta,
s m nota hana, og vegna þess, að líklega
nir allt að því að hafa messuna fyllri en
I,
að
Q er' ^rœðsla um kirkjuórið og um skrúða
k?.. ^'r^íu9ripi er mikil og góð. En fœstar
Dei| mikla að lóta í þeim efnum.
skr ° Um þ®irra lita, skrúða og
varlatS/ S6m ^ert er ra® fyr*r ' bókinni. En
QjU Verður þessu hafnað vegna lúterskunnar.
þegjn-?r si<ePnan góð, sé hún með þakklœti
Guð opinbera
Unni °9 í Biblíi
rett- En ekki
an
veitt
ig í sköpuninni, samvizk-
unni, segir í bókinni, og er það
getur þó sköpunin eða samvizk-
ekki u °SS kiblmlcgci þekkingu ó Guði ef
vi§ ' œrn' meira til. Bókin líkir samvizkunni
°n v ttfIV'ta' en te^ur þó fram, að samvizk-
Það ^ stjórnast af orði Guðs og anda.
Sern b^ i9°^Ur iœrclómur, sem margan skortir,
unnar ^«-'St samkvœmt rödd samvizk-
Ve9n at*'nn um Biblíuna er ógœtur, einkum
9aqn Vatnin9anna um að lesa hana. Lítið
í qo er a^ Því að vita, að Biblían skiptist
iesin H/uT' Nýia testamontið, sé hún ekki
kenni tu *'Zt V6* ° Þessa setningu: „Biblían
þess x Uf QÍit' Sem við þurfum að vita til
vcerj . ei9nast rétta trú." — Áreiðanlega
^iblíu^6'^' trU me^ Þi°^ vorri' menn lœsu
r°ng t^' ^'nS 6r ^a einnig að gœta, að mörg
9éÖ b StU<^^ með ritningargreinum. Hald-
Qr óst6 ° ^'ki'unni fœst ekki ón mikill-
eru ^ ?? Unar' °9 trúarjótningar kirkju vorrar
Kafl' eiði:)eining, einkum hinar lútersku.
Inn um trúarjótninguna er mjög þarfur.
Það er einnig kostur, að Níkeujótningin er í
bókinni, auk postullegu trúarjótningarinnar. En
ég sakna Frœðanna. Þau eru ó víð og dreif
um bókina og þó ekki öll. Ekkert kver mó
vanta Frœðin minni. Það er mín skoðun, að
aldrei megi prenta barnalœrdómskver ón
Frœða Lúters. Þau eru skýr, stutt, hnitmiðuð.
Þau eru lútersk ón þess að neinsstaðar sjóist
það ó orðfœrinu. Þau eru evangelsk fró upp-
hafi til enda. Ég kýs, að þau séu prentuð ón
úrfellinga og ón skýringa inni ó milli. Svo mó
nota með þeim trúfrœði og siðfrœði eins og
í Helgakveri eða eins og þessa bók. Ég fyrir
mitt leyti legg höfuðóherzluna ó frœðin sjólf.
Hitt mó kenna ón bókar, þegar Sólmabókin
og Biblían eru höfð með.
Með níunda kapítulanum er byrjað að út-
skýra trúarjótninguna: Fyrst er það skaparinn,
sköpunin, englarnir, mennirnar, forsjónin (líkf
og í Helgakveri), þó syndin, lögmólið og hjólp-
rœðið. Það finnst mér rjúfa nokkuð samhengið
að taka boðorðin þarna inn í. Það er auð-
vitað gert vegna siðfrœðinnar. En hefði ekki
farið betur ó því, að hafa siðfrœðina sér ó
eftir eins og í Helgakveri?
12. kaflinn heitir Jesús Kristur — frelsarinn.
Kaflinn er allur góður og minnir oft ó Helga-
kver. Þó held ég, að Helgi Hólfdónarson hefði
ekki skrifað: ,,Jesús var venjulegur maður eins
og við". Hann hefði skrifað: ,,Jesús var sannur
maður" eins og Lúter segir í frœðunum. Það,
sem sagt er um persónu og verk ferlsarans, held
ég, sé í fullu samrœmi við trúarjótningarnar, og
hefði ég þó kosið, að sumt vœri sagt ó frœði-
legri hótt (einkum um friðþœginguna og end-
urlausnina). Dólítið er ég óónœgður með það,
sem segir um endurkomuna, held það sé jafn-
vel villandi sumt. Það, sem segja ber, œtti
að vera lítið, en ókveðið. Lútersk kirkja segir
ekki margt um endurkomuna, og tel ég það
viturlegt, því að margir hafa farið villt ó því
sviði og það ógœtir menn.
13. kaflinn er um trúna ó Heilagan anda.
Þar er viturlega talað um fyrirheitið um and-
ann: „Hjólpina, sem Jesús lofaði lœrisveinum
sínum, gefur hann okkur í Biblíunni og sakra-
mentunum." — Þarna er auðvitað talað um
kirkjuna, fyrirgefninguna upprisuna og eilífa
lífið. En furðulegast er, að menn skuli dirfast
að nefna helvíti og djöful. Varla hefur annað
ótt meiri þótt í því að Helgakver er nú úr
63