Kirkjuritið - 01.04.1971, Qupperneq 68

t v í r œ ð a (adiaforon)1 — og þar
af leiðandi ekki miðlœgt kenningar-
atriði.
Engu að síður er ekki vandséð, að
guðfrœðin hefur verið ókvarðandi
fyrir fermingarathöfnina ó ýmsum
skeiðum: —
Sakramentaguðfrœði m i ð a I d a
reyrði fermingarathöfnina i sakra-
mentölu atferli og kennisetningu um
sakramenti.
S i ð b ó t i n með „guðfrœði orðs-
ins" batt hana í uppfrœðslunni og
festi þar við hátíðahald.
Setninga-guðfrœði rétttrún-
a ð a r i n s batt hana við prófun
trúnemanna (examen catecheticum)
og játningar á kenningum, helzt án
helgisiðar.
Heittrúarstefnan (piet-
isminn) batt hana í játningaheiti og
ákvörðun einstaklingsins með aftur-
hvarfs-guðfrœði sinni.
Upplýsinga- og skyn-
semisstefnan leiddu hana
með skynsemis-guðfrœði sinni til trú-
rœnnar og siðrœnnar skynsemistign-
unar og eins konar „Jugendweihe"
(unglingavígslu).2
Og samtíð vor bindur hana
við valfrjálsa athöfn og ólgandi óróa
með guðfrœðilegri fjölhyggju (plur-
alisme) sinni.
En eitt œtti að vera Ijóst: — Kirkja
vor þarfnast fermingarguðfrœði, sem
leiði hana til vissu og trúar að því,
er varðar þessa kirkjulegu athöfn.3
Sú guðfrceði, sem hin fyrsta ferming
óx af, var komin af sundurgreiningu
66
skírnarnáðarinnar. Þegar í fornkirkj-
unni varð vart hneigðar til þess að
skipta gjöf skírnarinnar í tvennt, i
syndafyrirgefningu og
gjöf Andans. Menn hnutu um
orð í NT, sem gátu verið ástœða tví-
skiptingar. Þar er talað um s k í r n
Jóhannesar sem iðrunarskírn,
— ,,með vatni til iðrunar". (Mt. 3,
11.) Fólk leitaði þeirrar skírnar —-
,,og játaði syndir sínar". (Mk. 1, 5.)
En J e s ú s — „rrnun skíra yður með
Heilögum Anda og eldi". (Mt. 3, 1 1 •
Lk. 3, 16.)
Hin kristna skírn sameinaði þessa
tvo frumþœtti á hvítasunnudegi, er
hinir fyrstu kristnu menn voru skírðir
— ,,í nafni Jesú Krists til fyrirgefn-
ingar synda," og þeir öðluðust „gjöf
Heilags Anda." (Post. 2, 38.) Á fyrsta
skeiði kristniboðs virðist þó gerður
greinarmunur á vatnsskírn og veiting
Andans. Um það hefur verið bent á
atburðinn í Samaríu (Post. 8, 12 nn)
og Jóhannesar-lœrisveinana í Efesus
(Post. 19, I nn). Ritningarorð þessi
voru einnig mjög tíðum notuð af
kaþólskum miðalda guðfrœðingum
sem ritningargrundvöllur kenningar-
innar um sérstaka veiting Andans '
fermingunni. Af samhenginu er þó
Ijóst, að á þessum ritningarstöðum
er rœtt um sérstaka og sýnilega náð-
argáfu fyrir Andann.
Syndafyrirgefningin og gjöf And-
ans voru e i t t í skirn Nýja testa-
mentisins. Ljósasta heildarsýn hefur
Páll opnað í Róm. 6. Hér á ekki
svo að skilja, að skírn Jesú hafi ver-
ið eins konar viðauki við Jóhannesar-
skírnina og bœtt við hana nýjurn
þœtti, veiting Andans. C u I I m a n n
l