Kirkjuritið - 01.04.1971, Qupperneq 85

JOACHIM JEREMIAS, prófessor:
Jesús sögunnar
hafi 'n^'n um Það' hvort hinn sögulegi Jesús
að n°*<^ra þýðingu fyrir kristna trú, hlýtur
j 'r ast fúránleg þeim, sem ekki vita um
eJUrnQr þetta atriði.
hirk'u^Um ' ^u9 að sPyría svo í forn-
ald'|Unf'•, en^um a siðbótartímanum né í tvœr
er e hr það. Hvernig má það vera, að þessa
°rð!ðU L”Urt ’ fulla alvaru? Þetta er jafnvel
men 'ð °^atr'ð' ' umrœðum um Nýjatesta-
s- ’ ^'ðs vegar er svarið það, að Jesús
höf rr.hafi en^a þýðin9u eða a. m. k. enga
þvíU P°ðlngu fyrir kristna trú. Vér spyrjum
l^Ver . ^ Hvernig er slík afstaða möguleg?
rót stendur á þessu sjónarmiði? Hver er
s:£n essarar afstÖðu? (2) Hvernig fer um þetta
er s rrr?^' ^e^ar keitt er gagnrýni? (3) Hvert
^'rhjur? fa9naðarer'ndis Jesú og boðunar
boðunarinnar
e'ns o S Skil'a "Quðfrœði boðunarinnar'*
°g þej^ Un er sett fram af Rudolf Bultmann
Qð b ð Sem erU sama S'nnis, er nauðsynlegt
og |ej^ ° ^œr gö^ur, sem farnar hafa verið
þetta °fa ^ ^essa sjónarmiðs. Hér verður
reVnt í stuttu máIi
SPurrUr>n SamUel Sein""orus
gömul Um flinn sagulega Jesú er ekki
þessi t' 00 VQr fyrst sett fram arið 1778.
ingin u aS?tnÍng 9er'r það Ijóst, að spurn-
^'nnar ^ 'nn sa9ulega Jesú er afsprengi
Semistef V°nefnciu upplýsingarstefnu eða skyn-
fast virh ^af^u f7r'r þann tíma haldið
lego Vj. ° ' að guðspjöllin gœfu áreiðan-
lýsingar^r *U *fesu* * tvœr aldir fyrir upp-
þa§ a§ ^ nU fei<l<s1’ nýjatestamentisfrœðin við
sPjö,| Sarnrœma og umsegja hin fjögur guð-
‘n ti| . raun'nn' var nýjatestamentis skýring-
1° Par trúfrœðinni). Við lok 18. aldar
var því fyrst haldið fram, að hinn sögulegi
Jesús, og Kristur sá, sem boðaður er í guð-
spjöllunum og af kirkjunni sé ekki hinn sami.
Maður sá, sem þetta kunngjörði og með
ruddalegri hreinskilni, var Hermann Samuel
Reimarus. Hann fœddist í Hamborg árið 1694.
Hann var prófessor í austrœnum málum og
enginn guðfrœðingur. Hann andaðist árið 1768
í Hamborg. Hann lét eftir sig handrit, sem
Gotthold, nokkur, Ephraim Lessing komst yfir.
Hann gaf út sjö útdrœtti úr handriti þessu,
og bar sjöundi útdrátturinn nafnið ,,Von dem
Zwecke Jesu und seiner Júnger: Noch ein
Fragment des Wolfenbúttelschen Ungenannten".
Reimarus sagði: Við verðum að greina á milli
„takmarks" Jesú, það er: takmark og til-
gang, þann er hann setti sér og „takmarks"
lœrisveinanna. Takmark Jesú verður að skilj-
ast út frá orðum hans á krossinum: ,,Guð
minn, hví hefir þú yfirgefið mig?" Þessi orð
gefa til kynna, að honum mistók§t að ná
takmarkinu. Þ. e. Jesús var pólitiskur Messias
Gyðinga, sem hugðist setja á fót jarðneskt
ríki og frelsa Gyðinga undan erlendu oki. Köll
hans á krossinum bera það með sér, að ,,tak-
markinu" náði hann ekki. „Takmark" lœri-
sveinanna var allt annað. Þeir stóðu nú
frammi fyrir því, að draumsjónir þeirra voru
að engu orðnar. Hvað áttu þeir þá að gera?
Ekki langaði þá til fyrri starfa. Hvernig áttu
þeir að hafa í sig og á? Þeim lánaðist að
stela líkama Jesú og síðan, er þeir höfðu
sett saman boðskapinn um upprisu og endur-
komu, þá fengu þeir áhangendur. Af þessu
sést, að það eru lœrisveinarnir, sem eru höf-
undar þeirrar myndar er vér höfum af Kristi.
Ærið fjaðrafok varð af þessum hatramma
bœklingi, og víst var honum hafnað sem mak-
legt var. Andúð er ekki leiðarljos fyrir sögu-
legan sannleika. Þrátt fyrir þetta var það
Reimarus, utangarðsmaður, sem fyrstur skynj-
aði greinilega, að Jesús mannkynssögunnar og
83