Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 83

Hymnologi, sálmafrœði, um efni, upp-
runa sálma o. fl.
8. Liturgisk tónfrœði og liturgiskur söngur.
9- Ekumenik. Um samstarf kirkna o. fl.
10* Kristniboðsfrœði (mission, i venjul. og
nýrri merkingu).
'1. Kirkjulegt barnastarf, sunnudagaskólar
og fleira.
12. Diakoni. Saga diakoniunnar, félagsleg
þjónusta kirkjunnar. Hreyfingin er mjög
sterk i Noregi, og díakonar og díakoniss-
ur skipta mörgum hundruðum og starf-
rœkja margar stofnanir og mennta fóik
við þrjá skóla.
f’essum greinum mœtti skipta öðru vísi, taka
K d. sumar þeirra inn i pastorallœren, en
efnin eru öll tekin fyrir. Þá lœra menn nokkuð
úr öðrum vísindum, oq skal það helzta upp
talið.
^ 2. Kirkjuréttur. Lögfrœði um þcetti, er varða
prestsþjónustu.
14. Uppeldisfrœði. Kennt er allmikið, grunn-
bók í þrem bindum, efni hliðstcett norsku
Kennaranámi i greininni, þó ekki verkleg
kennsla.
15- Félagsfrceði, yfirlit.
^ ó. Psykiatri (psykopatologi, nokkru meira
en hjá oss).
^2. Samskipti við stofnanir. Varið er þrem
vikum til að kynnast ýmsum stofnunum,
seint í nóv. og snemma í desember það
tnisseri, sem menn eru ekki í prófi.
^ 8. Skrifstofuhald presta. Sérstök grunnbók.
^9- Kirkjulist, önnur en tónlist.
20- Fjölmiðlun. Blöð, útvarp, sjónvarp og
hagnýting þeirra í boðuninni.
5v° sem íslenzkir kennimenn munu fljótt sjá,
vantar ýmislegt hjá oss, sem frœndur vorir
J'afa i sinni menntun, en auk þess hafa þeir
'ka miklu meiri alvöru í flestum þáttum hins
kennimannlega náms, þar sem menn verða
sýna á prófum, að þeir hafi tileinkað sér
hlr|a veittu frœðslu. Úr skortinum hefur nokk-
uS verið bœtt hér með aukinni frœðslu i
''furgiskum tónfrœðum Dr. Róberts A. Ottós-
^onar. j prédikunarfrceðinni hefir verið tekið
kr'r ýatislegt, sem einkum þarf að geta um
i kirkjulegri prédikun, og nokkur ekumenisk
frœðsla veitt i trúfrœðikennslunni og i yfir-
ferð yfir symbolikina.
Hið mikla kennimannlega nám segir til sin
í prédikun prestanna og starfi þeirra i heild.
Ef þessi þáttur námsins er of fátœklegur, verð-
ur uppskeran að sama skapi rýr, og margar
tegundir ávaxta vantar með öllu. Diakoman
er t. d. sköpuð með prédikunum, sem fluttar
voru fyrir hálfri öld, og nú hefir diakonian
aftur áhrif á prédikunina. Svo er einmg um
kristniboðsfrœði og ekumenik. Ef menn hafa
þekkingu á þeim greinum, auðga þœr rœðu-
gerðina og efla þar með andlegt lif kirkjunnar.
Guðfrceðideild H. í. hefir árum saman barizt
fyrir því að fá sérstakt embœtti i kenmmann-
legri guðfroeði til að efla þennan þátt i mennt-
un presta. Enn sem komið er hefir ekki orðið
jákvœður árangur, e. t. v. vegna tómlœtis
prestanna sjálfra um þessi mál. Hins vegar
hafa einstaka prestar mjög verulega bœtt ser
upp þennan skort með sjálfsnámi eða með
framhaldsnámi erlendis. Mikið er til af ný
legum bókmenntum, sem áhugamönnum gœtu
að gagni komið, og mun nokkurra þeirra getið
í „Kirkjuritinu" síðar.
Það er eitt af viðurkenndum hlutverkum
háskóla að veita eldri kandidötum kost a við-
bótarnámi eftir þörfum þeirra og óskum. Sama
gerir kirkjan í mörgum löndum þar, sem mennt-
un presta er í hennar höndum. Tvœr slikar
tilraunir hafa verið gerðar af hálfu k,rk|u
vorrar I samvinnu við LWF, og bar onnur all-
góðan árangur, en hin ekki. Mér er ekki unn
ugt um, að óskir af hálfu presta hafi bonzt
guðfrceðideildarkennurum varðandi framhalds-
menntun s. I. 10 ár, en heyrzt hafa raddir um,
að heimila mönnum aðgang að prestsembœtt-
um án þess, að þeir uppfylli þœr kröfur sem
guðfrœðideild gerir nú. Hins vegar samþykkt,
Kirkjuþing 1970 (12. mál) yfirlýsingu um.a6
œskilegt vœri að gera kirkjurett að profnams-
grein í guðfrœðideild, þótt ekki hafi þe.ta mal
borizt deildinni formlega. En ncuSsynleg,j aS
breyta reglugerð, ef koma œtt, þvi mal, ,
framkvœmd.
«1
6