Kirkjuritið - 01.12.1972, Side 11

MARTEINN LÚTHER:
Barn er oss fætt
Á jólahátíð
Fœddi hún þó son sinn frumgetinn
Lúk. 2:7
Sjá þú, hve einfalt og lítt áberandi það er á jörðunni, sem haft
er í hœstum heiðri á himnum. Á jörðunni var þetta svo: Fátœk,
ung kona, María frá Nasaret, er ein smcelingjanna í bœnum.
Enginn verður því var hins mikla dásemdarverks, sem hún
þekkir. Sjálf er hún hijóðlát og hefst ekkert sérstakt að, heldur
er sem ein hinna smœstu. Hún tekst ferð á hendur með mann-
inum sínum, Jósef. Ekki hafa þau þjónustufólk. Hann er hús-
bóndi og þjónn, hún er húsfreyja og þerna. Húsið hafa þau
yfirgefið eða beðið einhvern að líta eftir því.
Svo koma þau til Betlehem, og guðspjallamaðurinn segir frá
því, að þau hafi þar verið metin sem smceiingjar og engin stór-
nnenni. Þau þurfa að víkja fyrir öðrum og eru send út í gripa-
húsin. Þar deila þau húsi með búpeningi. En margt ómennið
situr uppi í gistihúsinu og iœtur þar hafa mikið við sig, svo
sem slíkra er háttur og hegðan.
Alls enginn veitir því athygli, sem Guð framkvcemir í ve-
scelu gripahúsi. Stórhýsin og dýrindis sali lcetur Guð eiga sig.
Þau eru auð að kaila. Þar eta menn og drekka og eru glaðir,
en hið mikla dásemdarundur er þeim hulið.
Hvílíkt hefir ekki það myrkur verið, er grúfði yfir Betlehem,
þar eð enginn veitti athygli hinu skœra Ijósi! Hversu auðscett
297