Kirkjuritið - 01.12.1972, Qupperneq 43

sarns konar tlgulsteini og jafnsótugir
eftir reykinn fró járnbrautarstöðinni.
^ndarlegt er þetta umhverfi fyrir
kirkju, en líklega ekki fyrir ullar-
skemmu. Hvar er svo gengið inn í
þessa kirkju? Við lítum umhverfis
okkur og komum auga á undirgang
^neð þrepum, sem liggur upp með
þirkjunni öðrum megin. Þar eru aðal-
dyrnar, blámálaðar og sterklegar
með útbúnað fyrir siagbrand. Þá er
þessu takmarki náð. Hingað œtlum
v'ð hjónin til messu að morgni. Gott
er að vita, hvert halda skal og þurfa
ekki að leita á morgun, enda óvíst,
k^e margir verða þá til að segja
hl vegar.
Hvers vegna er leitað svo mjög
þessari kirkju? Kirkjur eru svo
arS segja á hverju götuhorni: Kirkja
kieiIags Georgs er örskotslengd frá
d^alarstað okkar og dómkirkja hinn-
ar Blessuðu Meyjar handan götunn-
ar- Þá eru í miðborginni kirkja hinna
e^9u manna Guðbjarts og Jóns ev-
an9elista og aðrar, sem ég kann
ekki nöfn á.
Islenzkir stúdentar, sem verið
ofðu við nám í Edinborg, höfðu
^a9t mér frá gömlu Pálskirkju. Þeir
öfÖu notið þess ríkulega að sœkja
7angað til messu og þar að auki
þessi kirkja sérstœða sögu.
Q
^iinudagur með gregorslagi
l^U Var kominn sunnudagurinn. Við
^Urn a tilsettum tíma til kirkjunn-
UrnQSam^ n°kkri-im öðrum íslending-
' sem með okkur voru í för.
Urrfern V'^ komum í anddyrið, sá-
v'ð, að kirkjan var nálega full-
setin, svo að við gátum ekki verið
saman í bekk. Þarna var fólk á
öllum aldri. Allir stóðu, því að verið
var að syngja messuupphafið:
Guð, verndari vor, sjá og lít á
auglit þíns smurða: því að
betri er einn dagur í forgörðum
þinum en þúsund aðrir.
Hversu yndislegir eru bústaðir
þínir, Drottinn hersveitanna:
Sálu mína langaði til, já, hún
þráði forgarða Drottins.
Presturinn og djáknar ásamt
messuþjónum gengu innar eftir kirkju
og var kross borinn fyrir. Orgelið
hljómaði þýðlega undir söngnum.
Allir sungu. Gregorslagið hneig og
hófst í mjúklátri fegurð. Hverjir eru
þeir, sem segja, að söfnuðurinn geti
ekki sungið gregorslag? Hér gerði
hann það á þann veg, að ekki mun
slíkur safnaðarsöngur gerasí betri
annars staðar.
Svo var sungið K y r i e .
Miskunnarbœnin ómaði með sama
þýðleika og svo sem hœfir, þegar
Guð er ákallaður um miskunn. Svo
var það sem orgelið fengi líf og
söngurinn hófst upp, eins og niður
margra vatna, lofgjörðin fyrir misk-
unn Guðs í Dýrðarsöng
h i n u m m e i r i :
Dýrð sé Guði í upphœðum —
því að þú ert hinn Heilagi,
þú einn ert Drottinn,
þú einn ert hinn Hœsti,
Jesús Kristur með Heilögum
Anda
í dýrðinni Guðs föður. Amen.
329