Kirkjuritið - 01.12.1972, Side 72

BRÝNASTA ÞÖRFIN
Gísli Arnkelsson, kristniboði, skrifar
í nýútkomnum Bjarma á þessa leið:
,,Nýtt starfsár er hafið. Búast má
við, að barnaskólinn á stöðinni í
Konsó sé þéttsetinn. Mögulegt er að
taka við tœplega 300 nemendum.
Þá er vel troðið í hverja kennslu-
stofu. Eins og kunnugt er, hafa tvö
herbergi í heimavistarhúsi verið not-
uð fyrir kennslu. Herbergin eru mjög
lítil og því ófullnœgjandi á allan
hátt. Auk þess er þeirra full þörf
fyrir heimavistarnemendur, sem svo
margir scekja um vist, að hvert ár
verður fjöldi frá að hverfa. Eftir
heimkomu okkar hjónanna hef ég oft
verið spurður að því, hvað það vœri,
sem okkur vanhagaði mest um á
kristniboðsstöðinni í Konsó. Þeirri
spurningu er auðsvarað. K i r k j u -
og safnaðar'hús með tveim
kennslustofum til afnota fyrir nám-
skeið er það, sem tilfinnanlega
vantar. Kostnaðaráœtlun slíkrar
byggingar er um 1,2 milljónir króna.
Rétt er að taka fram, að ef sllkt
kirkjuhús risi af grunni, mundi hús-
nœðismálum skólans borgið, þar
sem núverandi samkomuhúsi yrði þá
skipt í tvœr stórar kennslustofur og
kennaraherbergi."
Lesendur Kirkjuritsins eru beðnir
að minnast þessara orða.
GESTIR í SKÁLHOLTI
Það bar til nýlundu á síðustu presta-
stefnu, að þar voru gestir frá Sam-
starfsstofnun norrœnna kirkna (Nord-
iska Ekumeniska Instutet), Þeir gest-
ir komu í Skálholt þann 23. júní, og
messaði biskup íslands með þeim.
Var þeirri messu svo hagað, að hin-
ir erlendu fulltrúar tóku allir með
einhverjum hœtti þátt í henni.
Sunnudaginn 30. júlí kom í Skál-
holt dálítill hópur rómversk-kaþólskra
manna frá Austurríki. Var prestur i
hópnum og fekk hann leyfi til þess
að hafa messu að sínum sið fyr'r
hópinn í Skálholtskirkju. Mun slík
messa ekki hafa verið sungin o
staðnum frá því um siðaskipti.
Þann 18. september kom svo loks
hópur rómversk-kaþólskra biskupa 1
Skálholt i boði biskups Islands. Voro
það biskupar frá Norðurlöndum,
sem héldu fund hér á landi urn
þœr mundir.
Fyrir örfáum árum hefðu slíkir ot-
burðir þótt tiðindi, ekki aðeins u
íslandi, heldur viðast um kristnind-
Nú hrekkur enginn við, þótt af slíku
heyrist. Samstarf og samrœður hinnö
ýmsu kirkjudeilda eru mjög í tízku
og til umrœðu víða. Um það
ekki að vera nema gott eitt
að
segja. Sannleikurinn er þó sagn<3
beztur. Þess er ekki að dyljast, að
saga Alkirkjuhreyfingarinnar °9
stefna hennar á síðari árum, vekja
œ fleiri spurningar og œ meiri u99
meðal kristinna manna með hver|u
ári. Svo virðist, sem hreyfingin se
að verða traustasta vígi niðurrifs
afla, sem hrósa sér af að umberö
hvað sem er, nema þá helzt einarðö/
kristna boðun. Að vonum kemul
víða til átaka af þessu. Harðast bitn
ar þó stefna hreyfingarinnar á kristn
boðinu. Er það að vonum þar, sen^
Jesús Kristur getur tœpast ka
hinn eini grundvöllur lengur. ,.
___ G.ÓI-01,
358