Kirkjuritið - 01.12.1972, Síða 77

Q3ra guði og býður oss með því
hafa einn, sannan Guð. Það verð-
Ur með staðfastri trú, trausti, von
°9 elsku, en með þeim verkum ein-
Urri er unnt að hafa Guð, heiðra
uann og halda honum. Því að með
engu öðru verki er unnt að finna
^uð eða missa hann en trú eða
VQntrú, trausti eða efa. Ekkert crnnað
Verk nœr til Guðs.
Eins er bannað í öðru boðorði
Qð nota nafn hans að óþörfu. Þó
^gir það ekki, heldur er jafnframt
_°ðið, að vér heiðrum nafn hans,
^köllum það, vegsömum, boðum og
°fum það. Að vísu er ekki unnt
Qnnað en nafn Guðs verði vanheiðr-
þar sem það er ekki heiðrað.
v' cið þótt það sé heiðrað með
niunninum, knéfalli, kossum eða
0 ru lótœði ón þess að það sé gjört
hjartanu fyrir trúna og traustið,
®r það þó ekkert nema yfirskin og
nrcesnishót.
Siáðu nú, hve margs konar góð
'Verk maðurinn getur unnið í þessu
0 °rði allar stundir og getur aldrei
^erið ón góðra verka þessa boðorðs,
þann vill, svo að hann þarf ekki
fara langt eða til helgra staða.
Jv' að
seg mér, hvaða andartak
l^et' liðið ón þess að vér séum lót-
Uust að þiggja gjafir Guðs eða líð-
q01 rnðtlceti? En hvað eru gjafir Guðs
^ótlceti annað en stöðug óminn-
he^A ^vatn'n9 til að lofa Guð,
0 ' r° hann og blessa, ókalla hann
nafn hans? Þótt þú nú vœrir
iðrIega iSjulaus, hefðir þú ekki
Qr§'nS na9 a® starfa við þetta boð-
sy^ þlessa nafn Guðs ón aflóts,
91°/ lofa og vegsama. Og til hvers
eru tungan, röddin, mólið og munn-
urinn annars sköpuð? Eins og Sólm-
ur 51 segir: „Drottinn opna varir
mínar, svo að munnur minn kunn-
gjöri lof þitt." Sömuleiðis: „Lót tungu
mína fagna yfir réttlœti þínu." Hvað
er gjört ó himni annað en verk þessa
annars boðorðs eins og stendur í
Sólmi 34: ,,Ætíð sé lof hans mér
í munni." Og Póll í I. Kor. 10: „Hvort
sem þér etið eða drekkið eða hvað
sem þér gjörið, þó gjörið það allt
Guði til dýrðar." Sömuleiðis Kól. 3:
,,Og hvað sem þér svo gjörið í orði
eða verki, þó gjörið það allt í nafni
Drottins Jesú, þakkandi Guði föður
fyrir hann." Ef vér varðveitum þetta
boðorð, hefðum vér himnaríki hér ó
jörðu og œtíð nóg að starfa, alveg
eins og hinir heilögu á himni.
20. Af þessu kemur hinn dósam-
legi og rétti dómur Guðs, að fó-
tœkur maður, sem enginn getur séð
hjó mörg og mikil verk, lofar stund-
um Guð með sjólfum sér heima með
gleði, þegar honum farnast vel, eða
ókallar hann með fullu trausti, ef
eitthvað blœs ó móti, og vinnur með
því meira og Guði þóknanlegra verk
en annar, sem fastar mikið, biður,
gefur til kirkna, fer pílagrímsferðir
og leggur ó sig mikil verk hér og
þar. Þó vill það til þessum óvitrungi,
að hann gapir og blindast gjörsam-
lega og fer að skyggnast um eftir
miklum verkum, að hann verður ekki
var við þetta mesta verk, og
það að lofa Guð verður lítilsvert í
augum hans í samjöfnuði við hin
miklu verk, sem hann hefur sjólfur
fundið upp, og vera mó, að hann
lofi sjólfan sig meir en Guð með
363