Kirkjuritið - 01.12.1972, Side 84

iegum hœtti, og útbreiða það meðal
þeirra allra. Þvi að ekki nœgir, að
ég lofi og ókalli nafn Guðs með
sjólfum mér i lóni og óláni. Ég verð
að ganga fram og taka á mig fjand-
skap vegna heiðurs og nafns Guðs,
eins og Kristur sagði við lcerisveina
sína: ,,Þér munuð verða hataðir af
öllum vegna nafns míns." Vér verð-
um í því efni að reita til reiði föður
og móður og beztu vini. Vér verðum
að rísa gegn yfirvöldum, andlegum
og veraldlegum, og vera kallaðir ó-
hlýðnir. Vér hljótum að eggja mót
oss auðmenn, menntamenn og allt,
sem eitthvað er í heiminum. Og þótt
þeir séu einkum skyldir að gjöra
þetta, sem settir eru til að prédika
orð Guðs, er þó hver kristinn maður
skyldugur til þess, þegar staður og
stund heimta. Því að vér verðum að
hœtta til og fórna öllu, sem vér
höfum og getum og sýna í verki,
að vér elskum Guð og nafn hans,
heiður og lof um alla hluti fram
og treysta á hann öllum hlutum fram-
ar og vœnta góðs af honum, og
játa með því, að vér teljum hann
œðstan allra gœða og sleppum og
höfnum öllum öðrum guðum hans
vegna.
29. Hér verðum vér fyrst og fremst
að standa gegn öllum órétti, þegar
sannleikurinn og réttlœtið verða fyrir
ofbeldi og líða neyð, og megum
engan mannamun gjöra eins og sum-
ir, sem berjast með kappi og ákefð
gegn órétti, sem ríkur og voldugur
vinur verður fyrir, en verði fátœkur
maður fyrir því eða fyrirlitinn maður
eða fjandmaður, hafast þeir ekki að
og eru umburðarlyndir. Þeir líta ekki
á nafn Guðs og heiður í sjálfu ser,
heldur gegnum litað gler og meta
sannleik og réttlœti eftir mönnum og
verða ekki varir við sjónskekkju sína,
sem lítur meir á manninn en mál-
efnið. Þetta eru ósviknir hrœsnarar
og vernda ekki sannleikann nema 1
yfirskini. Því að þeir vita, að óhœtt
er að styðja hinn ríka, volduga, lœrða
og vininn og þá geta þeir notið
þeirra hjálpar aftur, hlotið vernd
þeirra og heiður, Á þennan hátt er
auðvelt að berjast gegn þeim óretti,
sem páfar, konungar, furstar, bisk-
upar og aðrir miklir menn eru beitt-
ir. Þá vill hver maður vera sem rett-
vísastur, þar sem nauðsynin er ekki
allmikil. Æði leynt fer hér hinn falski
Adam með eigingirni sína. Falleð0
hylur hann eftirsókn hagsmuna sinna
með nafni sannleiks, réttlcetis °9
heiðurs Guðs. En gangi eitthvað Iá9r
settum manni á móti, finnur hi^
falska auga ekki mikinn ábata, e°
sér vel ónáð hinna voldugu. Þvt I®*'
ur hann hinn fátceka án hjálpar. ^9
hver œtli geti talið upp mergð þesSÖ
lastar í kristninni. Svo segir Guð 1
Sálmi 82: „Hversu lengi œtlið þ®r
að dœma með rangsleitni og dragð
taum hinna óguðlegu? Rekið réttor
bágstaddra og föðurlandslausra, ia^
ið hinn volaða ná rétti sínum. Bjarg1
bágstöddum og snauðum, frelsið þa
af hendi óguðlegra." En það er ek '
gjört. Því er framhaldið: „Þeir ha
eigi skyn né skilning. Þeir ráfa
myrkri." Það er: Sannleikann sjá þe'r
ekki, heldur líta þeir aðeins á
hátt settu, hve rangt sem þeir
fyrir sér, en veita ekki heldur athy9
370