Jörð - 01.08.1931, Blaðsíða 51

Jorð] HVAÐ HEFÐIR ÞÚ GERT í ÞESSUM SPORUM? 49
Hvað hefðir pú gert í pessum sporum?
(Sönn frásögn »ungrar eiginkonu og móður« í Ameríku. Tekin úr
tímaritinu Physical Culture, 1928).
»S A G A N er ein af þessum gömlu, sem allt af end-
urtakast; mætti því vera, að hún yrði einhverjum að
gagni..
Fyrir fjórum árum átti ég slíka ást bónda míns, sem
fegurstu meyjardrauma órar jafnvel ekki fyrir. Var ég
þá oft vön að segja við hann, að ég óttaðist þetta ofur-
magn hamingju — mér fyndist ég ekkert hafa til þess
unnið. Hló hann þá að mér, tók mig sér í fang og kyssti
burt kvíða minn. En — svo rak að því.
Önnur kona varð á vegi hans, fríð og vergjörn; taldi
hún ver hvern réttmæta bráð sína. Hún sá bónda minn og
einsetti sér að ná ástum hans. Þykir mér líklegt, að hún
hefði haft sitt fram að fullu, hefði ég látið reiði, stærilæti
eða afbrýðisemi ráða fyrir mér.
Ég lét sem ekkert væri, unz ég hafði fulla vissu fyrir
mér. En þegar ég lagði gögnin fyrir bónda minn, brást
hann við önuglega og var hinn ófyrirleitnasti; viður-
kenndi hið versta og krafðist skilnaðar. Þess synjaði ég
honum hógværlega — og hann breyttist úr stórmannleg-
um elskhuga í nöldrunarsegg, sem allt af fann sér eitt-
hvað til. Varð ég þess samt vör, að samvizku hans var
órótt; hann var eins og dasaður. ólag komst á svefn hans,
og mat sinn gat hann ekki melt, svo að í lagi væri. Oft
var hann lasinn og hjúkraði ég honum þá eins nákvæmt
og smábarni; vissi þó, að hann hataði mig fyrir að standa
milli sín og konunnar, er hann hélt sig elska. Yfirkomin
af leiði sneri ég mér þá stundum frá honum að elsku ló-
unni minni litlu; hjá henni vannst mér afl, til að láta
ekki yfirbugast með öllu.
ósjaldan var hann að heiman hvert einasta kvöld vik-
unnar og stundum alla nóttina með; get ég ekki komið
orðum að því, hvernig mér leið þá. Rak nú að því, að
4