Jörð - 01.08.1931, Blaðsíða 61

Jörð] ÚTSÝ'N KRISTINS NÚTÍMAMANNS 59
en sígilda svar við spurningunni: Hver er þá náungi
minn? Hefi ég þá ekki prédikað fagnaðarerindið? Hefi
ég þá ekki verið að boða Krist, þó að sjaldan nefndi ég
nafn hans, — er mælti: »Hungraður var ég«... og út-
skýi’ði svo mál sitt með þessum orðum: »Það sem þér
hafið gert bræörum mínum, það hafið þér gert mér«.
Björgun úr dauðadái.
Eftir Snorra Halldórsson, héraðslæknir í Síðuhéraði.
ÞAÐ er allt af tekið mjög alvarlega þegar mannslíf
er í veði, og allir góðir menn vilja, þegar svo stendur á,
leggja lið þeim, sem í hættu eru staddir, en á því strand-
ar oft, að þekkingu vantar, og væri á þeim efnum þörf á
miklu meiri fræðslu en almennt veitist.
Það er margt, sem þörf er að fræða um viðvíkjandi
fyrstu hjálp við þá, sem verða fyrir slysum eða veikjast
skyndilega, en ég ætla að þessu sinni að takmarka mig
við að tala um hjálp við þá, sem falla í dá, og þó sérstak-
lega um björgun úr dauðadái.
Dauðadá hefir líka á vondri íslenzku verið ltallað »skyn-
dauði«. Með því er átt við, að maðurinn sýnist dauður.
Það verður ekki vart við, að hann dragi andann og hjart-
að finnst ekki slá; en menn geta verið með lífi fyi’ir því.
Það er undir ýmsu komið, hve lengi menn lifa í því á-
standi; við eitranir, t. d. morl'íneitrun og kolsýrueitrun
geta menn lifað klukkustundum saman, og drukknaðir
menn og hengdir og sérstaklega frosnir menn geta rakn-
að við eftir marga klukkutíma; munu jafnvel vera dæmi
til þess, að menn hafi þannig verið í dauðadái í nærri sól-
arhring. Venjan er samt sú, að dauðadá varir stuttan
tíma, og því um að gera að hjálpin komi sem fyrst og sem
öruggust.