Jörð - 01.08.1931, Blaðsíða 64

62 BJÖRGUN ÚR DAUÐADÁI [Jörð
út af sjálfu sér og lungun soga í sig loft. Þessu er nú
haldið áfram með sama hraða. Samt þarf nú fljótlega að
gæta þess, að tungan hindri ekki öndun; ef hún sígur
niður í kokið, þá lokast fyrir barkaopið. Venjulega fellur
hún fram í munninn, þegar manninum hefir verið velt á
grúfu og fyrstu æfingar eru gerðar; stundum dugir líka
að slá tvö högg á milli herðanna á manninum. Komi hún
ekki fram að heldur, verður að hafa önnur ráð; ef tveir
eða fleiri eru um björgunina, þá heldur sá áfram öndun-
arhjálp, sem byrjaði á henni, en annar gætir tungunnar
og nær henni fram, ef með þarf. Stundum dugir að fara
með fingur aftur fyrir kjálkana og ýta þeim fram; en
stundum verður að fara upp í manninn og er þá bezt að
taka með klút utan um tunguna og toga hana þannig
fram. En nú getur það viljað til, að erfitt sé að komast
með fingur upp í manninn, að munnurinn sé svo harð-
klemmdur aftur; verðjur þá fyrst að finna ráð til þess að
ná tönnunum sundur; það getur gengið illa með handafli
einu saman, en flöt spíta, nagli eða annað, sem menn
hafa í vasa sínum, getur þá dugað; því má smeygja milli
afturjaxlanna og með því glenna munninn opinn. Mest er
um það vert að vera ráðsvinnur, að láta ekki koma fát á
sig, en vera þó svo fljótur, sem hægt er, einkum ef einn
er að verki og verður að hætta við öndunarhjálp, meðan
hann er að ná fram tungunni. Tunguna skal draga langt
fram, en ekki mjög hastarlega. Þegar maðurinn liggur á
grúfu, er tæplega hætta á því, að tungan falli til baka
aftur; annars má með vasaklút binda hana við neðri
góminn; þá bundið niður undir hökuna. Ekki verða gefn-
ar ákveðnar reglur um það, hve lengi skuli haldið áfram
Öndunarhjálp á manni, sem ekkert lífsmark sést með.
Þess eru dæmi, að menn hafa ekki lifnað við fyr en eftir
5 klukkutíma öndunarhjálp ; en sjálfsagt er að halda á-
fram svo lengi, sem ekki er alveg vonlaust; en það er
helzt ekki fyr en líkblettir koma. Eftir 3—4 klukkutíma
mætti líta eftir þeim. Fleira getur það verið í útliti
mannsins, sem gefur grun um það, hvort hann er lífs eða